So I can write it and set it on fire: διδάκτορες βαποράκια και κράτη ναρκέμποροι

Θάτσερ, Ρήγκαν, εκπαίδευση εμπόρευμα, πανεπιστήμιο βιομηχανία και κάπως έτσι πήξαμε στους τίτλους σπουδών και τις προοπτικές καριέρας. Γέμισε ο τόπος διδακτόρισσες. Βέβαια, αυτό ήταν μια πολύ καλή εξέλιξη. Έχουμε κόσμο να κάνει μαθήματα στα 3 σημεία του ορίζοντα για ψίχουλα, να κουβαλάει τον projectorα, να τρέχει για να κάνει την έρευνα για τον professorα, να κάνει τη babysitter σε παιδάκια που πληρώνουν πολλάαα για να μάθουν ελάχιστα και πάει λέγοντας. Αυστηρή ιεραρχία, όνειρα καριέρας, υψηλό ρίσκο, καμιά επαγγελματική σταθερότητα για χρόνια κι αγία επισφάλεια. Ο Alexandre Afonso, σ’ ένα άρθρο με πολύ σοβαρότερη ανάλυση και κανά-δυο στοιχεία για να πιάσει και τους αριθμολάγνους, το λέει loud and proud το πανεπιστήμιο είναι drug gang κι οι διδάκτορες τα βαποράκια.

Με τρεις επιφυλάξεις μόνο. Ένα, ο αρχι-ναρκέμπορας δεν είναι ο professorας που μάλλον μοιάζει πιο πολύ με τον τοπικό dealer της πόλης. Ο αρχι-ναρκέμπορας είναι ο επενδυτής στο ιδιωτικό, ο κράτος στο δημόσιο κι οι εκδότες επιστημονικών περιοδικών και βιβλίων και στα δύο. Τα νούμερα, τα είπαμε να μη τα ξαναλέμε, δε τα πολυπάω αλλά αν δε με πιστεύετε κάντε ένα google search (και αν το κάνετε κάντε και κανένα σχόλιο για να ανεβεί το κύρος του post). Δύο, οι διδακτόρισσες δεν είναι μόνο βαποράκια αλλά και ναρκομανείς του κερατά. Τρία, το πανεπιστήμιο δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στην αγορά εργασίας. Εν ολίγοις, όλοι βαποράκια είμαστε σ’ αυτό τον κόσμο. Βαποράκια που κάποια στιγμή θέλουν να γίνουν drug lords. Κρατάμε όμως σαν παράδειγμα το πανεπιστήμιο γιατί η αυτοαναφορικότητα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.

Τίποτα καινούργιο θα μου πείτε και δε θα ‘χετε κι άδικο. Μόνο που τα τελευταία δύο χρόνια κάτι αλλάζει. Στο ναρκεμπόριο φυσικά, το πανεπιστήμιο κουνιέται πιο αργά κι από κουτσή χελώνα. Και τί αλλάζει; Ξαφνικά όλοι αγαπάνε τη φούντα. 20 πολιτείες στο USA με τον ένα ή τον άλλο τρόπο νομιμοποίησαν την πώληση φούντας (οκ, κάποιες και καλά πουλάνε μόνο medical αλλά ας είμαστε σοβαροί), το Colorado ανακοινώνει τρελά κέρδη απ’ την πώληση φούντας, η νέα φούσκα της αμερικάνικης οικονομίας είναι οι μικρές εταιρίες παραγωγής και διάθεσης φούντας και μαζί μ’όλα αυτά ο γλυκούλης πρόεδρος της Ουρουγουάης αποφασίζει να δίνει σε κάθε χρήστη 40 γραμμάρια το μήνα για να τη βγάζει ήρεμα κι ωραία μακρυά από ναρκέμπορες και σκληρά ναρκωτικά.

Το εντυπωσιακό σ’ολη αυτή την ιστορία είναι ο τρόπος που αντέδρασαν οι χασικλήδες εκεί που έγιναν οι αλλαγές αλλά κυρίως μακρυά απ αυτές. Φυσικά το περίεργο δεν είναι που ενθουσιάστηκαν αλλά τα επιχερήματα που κόπιαραν για να σπρώξουν για παρόμοιες αλλαγές και στα δικά τους μέρη.»Ρεεεε, νομιμοποιηστέ τη φούντα ρεεεε, θα κάνει καλό στην οικονομία της χώρας μας. Δε βλέπετε τί γίνεται στην Αμερική». Αυτό στους πιο ψαγμένους βγαίνει και σε σύνδεση με τον τουρισμό και το αρχέγονο παράδειγμα της μαμάς Ολλανδίας. «Ρεεεε, θα κάνει καλό και στο κράτος ρεεεεε, θα βγάλει τρελά λεφτά απ τη φορολογία». Οι ακόμα πιο ψαγμένοι δε τα πολυ-γουστάρουν αυτά: «Η Ουρουγουάη ρεεεε, να το ελέγχει το κράτος να έχει και μια ασφάλεια και μια πιότητα».
Κι εσένα ρε μπαγλαμά που’ναι το προβλημά σου θα μου πείτε; Μα, στα γλαστράκια προφανώς. Πάρε καμάρι μου τους σπόρους σου, βάλ’τους στα γλαστράκια σου -ακόμα καλύτερα βρες πέντε φίλους σου και ομορφύνετε ένα χωράφι- φτιάξε το προϊόν σου χωρίς αγορά και κράτος, και σκασ’το όπως θες. Θα πεθάνει το ναρκεμπόριο; Θα αυτοκτονήσουν οι drug lords; Θα μαραζώσει το κράτος; Προφανώς και όχι. Αλλά, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο ζήτημα, δε θα χρειάζεται να κάνεις το βαποράκι κανενός. Γιατί πώς να το κάνουμε όσο δίνεις κομμάτια απ το χρόνο σου σε κάποιους για να σου δώσουν αυτό που θες, βαποράκι της ζωής σου είσαι.
Εεεεε, δεν ξέρω αν το θυμάσαι αλλά για το πανεπιστήμιο ξεκίνησες να γράφεις. Ναι, ρε το πανεπιστήμιο. Θες διδάκτορα μου να κάνεις έρευνα; Θες να κάνεις ερωτήσεις; Θες να κάνεις κριτική; Θες να γράφεις; Σταμάτα να μας ζαλίζεις με τα «πνευματικά δικαιώματα», μοίρασε αυτό που κάνεις δωρεάν, μίλα μ’ αυτούς για τους οποίους γράφεις και – στην καλύτερη – γράψτε μαζί. Στη μουσική αυτό το κάνουν για περίπου 5000 χρόνια τώρα. Στην αντιπληροφόρηση για λίγο λιγότερο. Στον 21ο αιώνα ζεις γλυκέ μου, υπάρχει και κόσμος που ενδιαφέρεται για τη γνώση και μέσα για να διαδωθεί – το internet, Conan. Και πού ξέρεις μπορεί αν σταματήσεις να αντμετωπίζεις αυτό που κάνεις σαν εμπόρευμα να βρεις και χρόνο και τρόπο να το κάνεις και μακρυά απ’ τους drug lords. Θα καταρρεύσει το πανεπιστήμιο; Θα χρεοκοπήσουν όλοι οι εκδότες; Όχι προφανως. Αλλά, τουλάχιστον, για το συγκεκριμένο ζήτημα δε θα χρειάζεται να κάνεις το βαποράκι κανενός. Γιατί πώς να το κάνουμε όσο δίνεις κομμάτια απ’ το χρόνο σου σε κάποιους για να σου δώσουν αυτό που θες, βαποράκι της ζωής σου είσαι.
Just saying, so you can write it and set it on fire! Εκτός, βέβαια, κι αν απ’ την αρχή ήθελες να γίνεις drug lord.