Το κίνημα των κατειλημμένων χωριών στην Ισπανία και δύο συμβολικά παραδείγματα

• Αναδημοσίευση από Indymedia

• Εικονογράφηση : Kyan

Η Ισπανία, όπως πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, πάσχει από την ερημοποίηση της υπαίθρου με αποτέλεσμα την εγκατάλειψη χωριών και οικισμών. Το γεγονός αυτό παρατηρήθηκε έντονα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο όπου λόγω της σκληρής πολιτικής που ακολούθησε πολλοί από τους κατοίκους ολιγομελών χωριών αναγκάστηκαν για οικονομο-κοινωνικούς λόγους να μεταναστεύσουν στις πόλεις ή σε άλλα μεγαλύτερα χωριά. Στη συνέχεια, τα χωριά αυτά κατά την πλειοψηφία τους περνούσαν στην ιδιοκτησία της εκάστοτε αυτόνομης περιφέρειας όπου είτε χρησιμοποιούσε τη γη προς όφελος της (εκμετάλλευση ξυλείας κλπ) ή αδιαφορούσε για την ύπαρξη τους. Στην αναζήτηση εναλλακτικών προταγμάτων και ενός διαφορετικού τρόπου ζωής στο τώρα, συλλογικότητες του αναρχικού, αντιμιλιταριστικού και γενικά του αντι-κρατικού κινήματος στην Ισπανία ξεκίνησαν ένα κίνημα κατάληψης εγκαταλελειμμένων χωριών σε συγκεκριμένα μέρη της Ιβηρικής χερσονήσου. Αυτό το κίνημα έρχεται ως απάντηση στην αυτοδιαχείριση των ζωών μας πέρα από αστικά κέντρα προς μία κατεύθυνση αποαναπτυξιακή, αυτάρκειας και παραγωγής της τροφής και αναβίωση της ιστορικής μνήμης της υπαίθρου. Άνθρωποι που συμμετείχαν και συμμετέχουν στο κίνημα αυτό, έχουν επιρροές από την ριζοσπαστική οικολογία, την τοπικοποίηση, την ιδέα των οικοκοινοτήτων και του κοινοτισμού και την αυτοοργάνωση/ αυτοδιαχείριση.

Η κατάληψη ενός τέτοιου χωριού γίνεται συνήθως από μία συλλογικότητα όπου τα άτομα σιγά σιγά ανακατασκευάζουν τα κτίρια και εγκαθίστανται σε αυτά. Αυτή είναι μία διαδικασία χρόνων όπου πλήθος αλληλέγγυων/ες σπεύδουν να βοηθήσουν υλικά, πρακτικά και πολιτικά. Η διαδικασία αυτή, τις περισσότερες φορές, δεν είναι μία διαδικασία κρυφή αλλά ένα δημόσιο κάλεσμα σε όποιον/α ενδιαφέρεται για την επανοικειοποίηση εκείνου του χώρου. Αυτό θέτει το γεγονός σε ένα δημόσιο διάλογο όπου πολλές φορές το κράτος αντιδρά με καταστολή και από την άλλη αντίσταση από τους/τις καταληψίες. Η αντίδραση αυτή εξαρτάται από το ειδικό ιδιοκτησιακό καθεστώς του χωριού αλλά και την πολιτική ταυτότητα των νέων κατοίκων και την διάθεση διαλόγου και από τις δύο πλευρές. Στο χρονικό αυτού του κινήματος έχουν υπάρξει χωριά όπου κτίστηκαν και ακόμα συνεχίζουν την πορεία τους και χωριά όπου λόγω της εισβολής της αστυνομίας έπρεπε να ξαναγκρεμιστούν.

Σε αυτό το κείμενο θα ήθελα να εμβαθύνω σε δύο συμβολικά παραδείγματα που γέννησε αυτό το κίνημα, χωρίς να σημαίνει ότι είναι πιο σημαντικά αλλά λόγω προσωπικής εμπειρίας γνωρίζω καλύτερα. Το πρώτο είναι το χωριό Lakabe στην περιφέρεια Navarra της Ισπανίας και το δεύτερο είναι το χωριό Fraguas της περιφέρειας Guadalajara, δυο εγχειρήματα κατάληψης εγκαταλελειμμένων χωριών σε διαφορετικά χρονικά πλαίσια και με διαφορετική πορεία. Τα παραδείγματα αυτά παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια ενός παρατηρητή και επισκέπτη σε συνδυασμός με τις προσωπικές μαρτυρίες των κατοίκων. Πιστεύω ότι μπορούν να δουλέψουν ως παραδείγματα προς έμπνευση για παρόμοια κινήματα στην Ελλάδα.

Δεκέμβρης 2008: Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά [Ντοκιμαντέρ]

Αναδημοσίευση από Alerta

Το ντοκιμαντέρ αυτό το γύρισε η Κλεμ, μία Γαλλίδα συντρόφισσα που έμενε εκείνον τον καιρό στην Αθήνα, στην κατάληψη της Σκαραμαγκά. Δυστυχώς, η Κλεμ έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το 2013, αφήνοντας την ταινία λίγο πριν από την τελική μορφή που θα ήθελε να της δώσει.

Παρόλα αυτά, οι κοντινοί της άνθρωποι σε Ελλάδα και Γαλλία κρίναμε ότι η ταινία μπορεί να προβληθεί ως έχει, και πιστεύουμε ότι έχει ιδιαίτερη αξία, καθότι πρόκειται για πρωτότυπο υλικό που δεν υπάρχει αντίστοιχό του για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, γυρισμένο από και για το κίνημα, το καλοκαίρι του 2010, όταν οι μνήμες της εξέγερσης του Δεκέμβρη ήταν ακόμα πολύ νωπές στο μυαλό και την ψυχή όλων μας.

Μετά λοιπόν από αρκετό καιρό ολοκληρώσαμε τον υποτιτλισμό και προσθέσαμε ένα επεξηγηματικό σημείωμα στο τέλος για την Κλεμ και την πορεία αυτής της ταινίας.

Ο τίτλος που αποφασίσαμε να δώσουμε στην ταινία είναι το σύνθημα “Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά”, που ήταν από τις αγαπημένες φράσεις της Κλεμ.

Συντροφικά,
κάποιοι φίλοι της Κλεμ…

Η Καταγωγή της Αστυνομίας, ιστορικά στοιχεία

Αναδημοσίευση από Shades Magazine μέσω της Ώρας Κοινής Ανησυχίας.

Την μετάφραση και τον πρόλογο επιμελήθηκε ο Homo Negativus.

Αρχικό αγγλόφωνο κείμενο στο Works in Theory

Η περιοχή Five Points στο Κάτω Μανχάταν, ζωγραφισμένη από τον George Catlin το 1827. Ο πρώτος οικισμός ελεύθερων μαύρων στη Νέα Υόρκη, το Five Points, ήταν επίσης προορισμός των Ιρλανδών μεταναστών και σημείο εστίασης της θυελλώδους συλλογικής ζωής της νέας εργατικής τάξης. Οι μπάτσοι δημιουργήθηκαν για ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο σε γειτονιές και πληθυσμούς όπως αυτός.

Προλογικό σημείωμα

Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν τον τελευταίο καιρό για την αστυνομία και τον ρόλο της, με αφορμή τις αναταραχές που μαίνονταν στις ΗΠΑ και τους στόχους τους, ή το μέχρι που θα έπρεπε να το είχαν φτάσει οι εξεγερμένοι.

Η είδηση ότι, στη Μινεάπολη μέλη του δημοτικού συμβουλίου υπόσχονται την κατάργηση του αστυνομικού τμήματος και την εύρεση ενός άλλου τρόπου… διατήρησης της δημόσιας ασφάλειας και τάξης (ένα άλλο σώμα ασφαλείας δηλαδή, ή ίσως ένα είδος αυτό-αστυνόμευσης;), χαιρετίζεται από διάφορους ως ένα μεγάλο βήμα. Άλλοι, επιμένουν να εγκλωβίζονται στην οπτική του «καλού» και του «κακού» μπάτσου, να μιλούν για κάποια θεμελιώδη προστατευτική λειτουργία της αστυνομίας και πως πρέπει, μόνο, να ελεγχθεί λίγο παραπάνω γιατί, απλώς, έχει «ξεφύγει»· οι πράξεις της, δηλαδή, δεν απορρέουν από την ίδια της τη δομή και λειτουργία, αλλά οφείλονται σε κάποιο «ξεστράτισμα» από αυτές. Άλλοι πάλι, βλέπουν με θετικό μάτι τα γονατίσματα μπάτσων σε ένδειξη υποστήριξης των διαδηλωτών· παρ’ όλο που παραμένουν μπάτσοι, παρ’ όλο που είναι γνωστό ότι κάποια στιγμή αργότερα θα χτυπήσουν αμείλικτα τις πορείες και τις διαδηλώσεις (όπως το έχουν ήδη κάνει). Άλλοι, θεωρούν πως όσο τα πλήθη δρουν βίαια, άλλο τόσο βίαια θα απαντούν οι μπάτσοι, επομένως πρέπει να βρεθεί μια πιο ειρηνική προσέγγιση.

Αυτές οι γνώμες και οπτικές συσκοτίζουν τον πραγματικό ρόλο της αστυνομίας, όπως αυτός εκδηλώνεται κάθε φορά που τα πλήθη γίνονται ανεξέλεγκτα, όπως πρόσφατα έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανεξέλεγκτα από την κυρίαρχη τάξη, ανεξέλεγκτα κατά της δικής της ασφάλειας κι ευημερίας. Ο πραγματικός ρόλος της αστυνομίας είναι ν’ αποτελεί την ασπίδα της ελίτ, όταν ξεσπά η οργή των καταπιεσμένων. Είναι η πλέον αντί-κινηματική και αντεπαναστατική δύναμη· ίσως περισσότερο κι απ’ τον στρατό ακόμη, καθώς έχει δημιουργηθεί ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο: να καταστέλλει τις εξεγέρσεις πριν απειλήσουν σοβαρά το υπάρχον κοινωνικό καθεστώς.

Κάθε κίνημα, επομένως, που θέλει ν’ αλλάξει όντως τα πράγματα, να τ’ αλλάξει ριζικά δηλαδή, θα πρέπει σίγουρα, αφενός να καταστρέψει την αστυνομία – θεσμικά και φυσικά – πράγμα που σημαίνει, επίσης, να μην συγκροτήσει ένα άλλο σώμα ασφαλείας, ως ανεξάρτητη κοινωνική δύναμη, βάζοντας τρικλοποδιά στον εαυτό του. Αφετέρου, θα πρέπει να έχει συνείδηση του ότι, η κατάργηση της αστυνομίας δεν αποτελεί έναν τελικό στόχο, αλλά είναι στα πρώτα βήματα του αγώνα για την ριζική ανατροπή της υπάρχουσας κοινωνίας. Η αστυνομία είναι ένας κύριος εχθρός της τάξης μας και ως τέτοιος πρέπει να εξολοθρευτεί αμείλικτα, όμως ο δρόμος για την τελική νίκη παραμένει μακρύς.

Με αφορμή τη συγκυρία, μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο που  αποτελεί μία επεξεργασμένη μορφή της ομιλίας που έδωσε ο David Whitehouse στο Σικάγο στα τέλη του Ιούνη το 2012. Πρόκειται για μία πολύ καλή μελέτη και παρουσίαση των αιτιών της γέννησης της αστυνομίας και του χαρακτήρα της.

Στον σύνδεσμο μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρη την ομιλία του Whitehouse σε pdf μορφή :

David Whitehouse : Η Καταγωγή της Αστυνομίας

Οι Κοπρίτες (των Σταγιατών) / Ελεύθεροι Άνθρωποι – Ελεύθερα νερά [Ντοκυμαντέρ]

Αλίευση από Τοπικοποίηση

Τι μπορεί να κάνει σε ένα μικρό χωριό του Πηλίου ένα τσούρμο «κοπριτών» και «μπαχαλάκιδων»; Η μάχη που δίνουν οι κάτοικοι των Σταγιατών για το νερό ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω, ενώ η παρουσία του δημάρχου Βόλου στο χωρίο για «επιθεώρηση» είναι μόνο η άκρη του νήματος της ιστορίας. Οι δημόσιοι χώροι, η λαϊκή συνέλευση του χωριού, οι σχέσεις αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης που έχουν αναπτύξει οι κάτοικοι, και η «εμφιαλωμένη» αγορά του Βόλου που ανθεί, συμπληρώνουν περιγραφικά το παζλ για το τι συμβαίνει στις Σταγιάτες.

• Παραγωγή: Βασίλης Βήττας, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος
• Σκηνοθεσία: Βασίλης Βήττας
• Κάμερα: Αδριανός Σερβετάς, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος
• Μοντάζ: Βασίλης Βήττας, Σίμος Πλουμπίδης
• Συμμετέχοντες: Βαγγέλης Γαλανόπουλος, Μαρία Τεχνοπούλου, Νίκος Κερασιώτης
• Μουσική: Santa Bella – Σαν ταμπέλα: (Διασκευή) – Ανάθεμα τον αίτιο | Λέσβος Αλκίνοος Ιωαννίδης – Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου – Το νερό των Σταγιατών

 

Αλληλεγγύη στο Grup Yorum από την πρωτοβουλία SupportArtWorkers με ένα υπέροχο τραγούδι

Από την σελίδα Μένουμε ενεργοί στο fb χάριν στην Κ.άσι

Μια ξεχωριστή καλημέρα!

Οι αγώνες των εργαζομένων στην Τέχνη γεννούν διαρκώς όμορφες πρωτοβουλίες. Μία απ’ αυτές ήταν η παρακάτω. Ένα μουσικό μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης προς τους φυλακισμένους του τουρκικού μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum, που πρόσφατα έχασε δύο μέλη μετά από πολυήμερη απεργία πείνας. Αντιγράφουμε από την περιγραφή των ίδιων των μουσικών και λοιπών καλλιτεχνών που σχεδίασαν την κίνηση:

«Αθήνα 13 Μαΐου 2020

Στο κατώφλι του Ηρωδείου, στη σκιά της Ακρόπολης, μια μοναδική πράξη αγάπης και αλληλεγγύης προς τους άγρια διωκόμενους Τούρκους μουσικούς και ηθοποιούς του “Grup Yorum”, υπό την αιγίδα της νεοσύστατης πρωτοβουλίας καλλιτεχνών #SupportArtWorkers.

Πάνω από 120 Έλληνες μουσικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, ηχολήπτες και εικονολήπτες ερμήνευσαν και απαθανάτισαν το “Tencere Τava Ηavası” των Kardeş Türküler στη μνήμη των απεργών πείνας Helin Bölek, Mustafa Koçak και İbrahim Gökçek, που πέθαναν μαχόμενοι για την ελευθερία της έκφρασής τους απέναντι στο απάνθρωπο καθεστώς του Ερντογάν.»

Χίλια μπράβο από εμάς και είμαστε σίγουροι/ες ότι όσο οι καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στον χώρο της Τέχνης συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, τέτοιου είδους πρωτοβουλίες θα αυξάνονται αποδεικνύοντας σε όλους και όλες τη δυναμική που φέρει αυτός ο χώρος.

Athens, May 13, 2020

At the entrance of Herodeion, in the shadow of Acropolis, a unique act of love and solidarity to the brutally persecuted Turkish musicians and actors of «Grup Yorum», under the newly formed #SupportArtWorkers artists’ initiative.

More than 120 Greek musicians, singers, actors, sound engineers and cameramen performed and immortalized Kardeş Türküler’s «Tencere Tava Havası» in memory of the hunger strikers Helin Bölek, Mustafa Koçak and İbrahim Gökçek, who died fighting for their freedom of expression against Erdogan’s inhumane regime.

Δείτε σχετικά : Το χρονικό της περιπέτειας του τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum «Εκείνοι σκοτώνουν τα παιδιά του λαού, εμείς κάνουμε προπέτασμα τα σώματά μας για να ζήσουνε»

 

Σταγιάτες Πηλίου: Οι κάτοικοι παίρνουν στα χέρια τους τη διαχείριση για να σώσουν το νερό

Eυχαριστώ τον Αιθεροβάμων για την ενημέρωση

Πληροφόρηση από την σελίδα Α.Π.Ο.ΔΡΑΣΗΣ σε facebook και blog

«Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει…»

Το χωριό μας είναι ταπεινό και πανέμορφο, φυτεμένο μέσα στη φύση του Πηλίου. Δεν έχει ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, περίπτερα, δημόσιες υπηρεσίες. Δεν το επισκέπτονται τουρίστες, παρά μόνο ταξιδιώτες και άνθρωποι που εκτιμούν την αλήθεια του. Δεν αποτελεί πέρασμα για κάποιον άλλο προορισμό, ούτε διεκδικεί ο,τιδήποτε δεν του ανήκει.

Αυτό που του ανήκει είναι η ομορφιά του, οι δραστήριοι κάτοικοί του, οι πολλές, ανοιχτές, αφιλοκερδείς πολιτιστικές εκδηλώσεις του (παρουσιάσεις βιβλίων, κινηματογράφος, θέατρο, συναυλίες), οι οικογιορτές που διοργανώνονται κάτω από τα πλατάνια του κάθε χρόνο, οι συνάξεις ανθρώπων που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο. Και, βέβαια, το νερό του!

Οι Σταγιάτες πηγάζουν από την Κρύα Βρύση! Η μακραίωνη ιστορία τους είναι άρρηκτα δεμένη μαζί της. Χωρίς την πηγή αυτή, το χωριό μας δεν θα υπήρχε. Το καθαρό της νερό, γνωστό σε όλη την περιοχή του Πηλίου και του Βόλου, είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που προσφέρει ο τόπος μας. Οι παραδόσεις και η ιστορία μας γυρίζουν, αιώνες τώρα, γύρω από αυτή την πηγή. Όπως και η ζωή μας. Οι ίδιοι οι κάτοικοι, με δικά μας έξοδα και προσωπική εργασία, συντηρούμε και καθαρίζουμε εδώ και χρόνια το δίκτυο, αναλαμβάνοντας μάλιστα το κόστος χημικών μετρήσεων σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Μέσα στην καραντίνα, και μάλιστα Μεγάλη Παρασκευή, η εταιρεία ύδρευσης του Βόλου (ΔΕΥΑΜΒ-Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης – Αποχέτευσης Μείζονος Περιοχής Βόλου) απέκοψε την παροχή των σπιτιών μας από την πηγή, συνδέοντάς μας, μέσα από ένα εγκαταλελειμμένο χρόνια, σκουριασμένο, και αμφίβολης ποιότητας δίκτυο, με το νερό της Πορταριάς. Χωρίς καμία ενημέρωση, συζήτηση ή προειδοποίηση προς τους κατοίκους, απέκοψαν το χωριό από την πηγή και την ιστορία του. Οι λόγοι είναι γνωστοί.

Julian Assange : αν εκδοθεί στις ΗΠΑ, τότε θα μιλάμε για το τέλος του κράτους – δικαίου στη Δύση

Το follow up αυτής της ιστορίας δεν έχει καθόλου θετική χροιά δυστυχώς.

Θυμηθείτε εδω :

• Wikileaks και Julian Assange – Χρήσιμες πληροφορίες και ιστορικό
• Βίντεο με Αμερικάνους να πυροβολούν Ιρακινούς πολίτες – Ιούλιος 2007

Αναδημοσίευση από το Pressenza

Το περασμένο Μάρτιο, ένας από τους δημοσιογράφους του γαλλικού γραφείου του πρακτορείου μας είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με την Εύα Ζολί, δικηγόρο και πρώην βουλευτή, σχετικά με τις λεπτομέρειες της υπόθεσης Aσάνζ. Η ίδια γνωρίζει προσωπικά τον βασικό πρωταγωνιστή. Μιλήσαμε για το πρόγραμμα ανταλλαγής τους, επιστρέψαμε στην καταδίωξη, τις αποκαλύψεις, τις συνθήκες κράτησης και τη Δίκη του. Αναφερθήκαμε παράλληλα στα ερωτηματικά που προκύπτουν ως προς την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τη δημοκρατία.

Αποκλειστική συνέντευξη στον Ζερόμ Ντυβάλ.

O Τζούλιαν Ασάνζ έγινε γνωστός από τη δημοσιοποίηση των αφόρητων βιαιοπραγιών του αμερικανικού πολέμου και της εισβολής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν -δύο πολέμους που διεξήχθησαν μέσα στα ψέμματα- καθώς και με την δημοσίευση του βίντεο Collateral Murder (τον Απρίλιο του 2010) στο οποίο παρακολουθήσαμε δύο ρεπόρτερς του Reuteurs και πολλούς πολίτες να δέχονται πυροβολισμούς από ένα αμερικανικό ελικόπτερο Απάτσι. Την ίδια χρονιά , η Wikileaks, της οποίας είναι ο ιδρυτής και εκπρόσωπος, διέρρευσε εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτικά και διπλωματικά έγγραφα με αναφορές κυρίως πάνω στα εγκλήματα πολέμου και των βασανιστηρίων που διέπραξε ο αμερικανικός στρατός.

Ο Ασάνζ, με σκοπό να προστατευτεί από τις καταδιώξεις των αμερικανών, κρυμμένες πίσω από ένα σουηδικό ένταλμα σύλληψης για κατηγορίες παραβιάσεων που ανέκαθεν ο ίδιος απέρριπτε, πέρασε επτά χρόνια έγκλειστος στην Πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο όπου είχε καταφύγει τον Ιούνιο του 2012. Η CIA κατασκόπευε τις παραμικρές του κινήσεις, όπως και αυτές των οικείων και των υποστηρικτών του μέσα στην Πρεσβεία, μέσω της Ασφάλειας UC Global. Στις 11 Απριλίου του 2019, ο Πρόεδρος του Εκουαδόρ Lenin Moreno διέκοψε το δικαίωμα ασύλου. Την ίδια μέρα συνελήφθη από την βρετανική αστυνομία και βρίσκεται έκτοτε φυλακισμένος στην φυλακή υψίστης ασφαλείας του Belmarsh. Υπόδικος για κατασκοπεία και άλλα 17 κατηγορητήρια. Σε περίπτωση που η Δικαιοσύνη αποδεχτεί το αίτημα των ΗΠΑ για την έκδοσή του, κινδυνεύει με 175 χρόνια φυλάκισης με όρους μίας άδικης δίκης που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου.

Η πρώην δικαστής Eva Joly, έγινε γνωστή στη διάρκεια της καριέρας της από την ανάκριση πολιτικο-χρηματοοικονομικών φακέλλων όπως αυτών της υπόθεσης Elf, που οδήγησε σε μία τριανταριά κατηγορίες όπως εκείνη του Loik Le Floch-Prigent. Ευρωβουλευτής με τους Οικολόγους Πράσινους τη χρονική περίοδο 2009-2019, σήμερα συνεχίζει να ασκεί λαμπρά το επάγγελμα της δικηγόρου στις δικαστικές αίθουσες του Παρισιού.

Γνωρίζετε τον Ασάνζ αρκετό καιρό, από την περίοδο που ήταν ένας νέος προγραμματιστής και εργαζόσασταν μαζί του στην Ισλανδία πάνω σε ένα σχέδιο μεταμόρφωσης της χώρας αυτής σε παράδεισο της δημοσιογραφίας και της προστασίας και διασφάλισης της πληροφορίας. Κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς αλλυλεγγύης στις 21 Φεβρουαρίου στο Χρηματιστήριο Εργασίας του Παρισιού, κάνατε με τον Ασάνζ κάποιους υπαινιγμούς για ένα αεροσκάφος γεμάτο με πράκτορες του FBI που αποβιβάστηκαν στην Ισλανδία το 2011 με το πρόσχημα ενός πόλεμου πληροφοριών (κυβερνο-πολέμου) ενάντια στην κυβέρνηση. Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα σχετικά με αυτήν την υπόθεση;
Το FBI παρακολουθούσε τον Ασάνζ, οι πράκτορες γνώριζαν ότι βρισκόταν στην Ισλανδία κι έτσι έφτασαν στη χώρα. Είχαν επικοινωνήσει με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Ogmundur Jonasson, λέγοντάς του ότι το πληροφοριακό σύστημα της ισλανδικής κυβέρνησης βρισκόταν σε κίνδυνο και ότι το FBI πρότεινε την βοήθειά του. Ωστόσο ο υπουργός κατάλαβε το τέχνασμα και αρνήθηκε την συνδρομή του FBI. Αυτό πέρασε απαρατήρητο, αλλά η μαρτυρία του υπουργού είναι ακόμα διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Το γεγονός ότι ο Ασάνζ ήταν υπό παρακολούθηση και ότι οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να έχουν το πάνω χέρι είναι ένα γεγονός αποδεδειγμένο.

Ερείπια (Ruins) – Οροθετικές γυναίκες «Το χρονικό μιας διαπόμπευσης» [Ντοκυμαντέρ]

To ντοκιμαντέρ RUINS εξιστορεί τη συγκλονιστική υπόθεση ποινικοποίησης του HIV στην Ελλάδα. Η εξιστόρηση της δίωξης των οροθετικών γυναικών, οι οποίες προσήχθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για ΗΙV, προφυλακίστηκαν για κακούργημα, και τελικά διαπομπεύτηκαν, όταν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.

Σκηνοθεσία: Ζωή Μαυρουδή

Οπερατέρ, Ήχος: Γιάννης Χήνος

Μοντάζ: Antonio Rochira

Πρωτότυπη Μουσική: Fruto5

Συνθέτης: Diamanda Galás, «This is the Law of the Plague» (Plague Mass, live 1991)

Mιξάζ: Νίκος Τσινές

Τρέιλερ: @menacius

Γραφικά, Υπότιτλοι: Νεφέλη Αλεπουδέλη, @menacius

Βοηθός Σύνταξης: Μαριάννα Ρουμελιώτη

Εκτέλεση Παραγωγής: Θεοδώρα Οικονομίδου (@IrateGreek), Λουκάς Σταμέλλος (@potmos)

Βοηθός Παραγωγής: @ypopto_mousi

Δημόσιες Σχέσεις: Θεοδώρα Οικονομίδου, Ναταλία Κλώσσα

Web Design: @ypopto_mousi, @SpecKtator_

Επίσημη Ιστοσελίδα του ντοκυμαντέρ : http://ruins-documentary.com

Θεσσαλονίκη – Istanbul με μια στάση Manchester

Χθες, η κυριακάτικη Μακεδονία δημοσίευσε γεμάτη χαρά και περιφάνεια τα αποτελέσματα του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το νέο τοπόσημο της Θεσσαλονίκης. Το όνομα αυτού «Ξενοφόρα». Το νέο σούπερ, μέγκα, ουάου πρότζεκ φιλοδοξεί, λέει, να αναδείξει τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της πόλης μέσα από δραστηριότητες κατανάλωσης κουλτρούρας και κουλτούρας κατανάλωσης. Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα των προοδευτικών ελίτ της πόλης (είδες πως μπορεί να σε κάνει να φαίνεσαι ο Άνθιμος κι ο Ζορρό;) είναι copy-paste της ίδια παλιάς, φθαρμένης λογικής μάρκετινγκ των πόλεων σαν προϊόντα. Τόσο παλιά και φαθρμένη που δεν αξίζει καν να της κάνεις κρτική γι αυτό. Ξενοφόρα, λοιπόν, και city branding για μια Θεσσαλονίκη της προόδου, της ανάπτυξης και του πολυπολιτισμού. Ποιός νοιάζεται για τους μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Εξάλλου είναι βέβαιο ότι στο έργο που θα πάρει κάποιος απ’ τους γνωστούς – πασίγνωστους νεκροθάφτες των πόλεων θα δουλέψουν μετανάστες.Ίσως θάψουμε και μερικούς στα θεμέλια για να στεργιώσει το έργο όπως κάναμε με τους Ολυμπιακούς. Ποιός δίνει δεκάρα για τους άστεγους και τα πρεζάκια; Μόνο τους παρακαλούμε να μην πλησιάζουν την Ξενοφόρα. Μπορεί να τους δουν οι τουρίστες και να τρομάξουν. Στην τελική ας κάνουν μια φιέστα, ας γίνουν λίγο δημιουργικοί και χίπστερ. Τότε, μπορεί να γίνουν φίλοι μας. Σε μια χώρα που οι επιχειρήσεις κράτησης μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης έχουν το όνομα «Ξένιος Δίας» και οι αντίστοιχες επιχειρήσείς για τους τοξικομανείς το όνομα «Θέτις», το όνομα «Ξενοφόρα» είναι σχεδόν εύηχο. Ποιόν νοιάζει το νερό και οι υποδομές της πόλης. Ωπ! συγνώμη γι αυτά θα κάνουμε δημοψήφισμα. Τί άλλο να κάναμε δηλαδή; Οι Δήμοι δεν έχουν λεφτά γι αυτά. Πρέπει να μπουν στο χάρτη.

Κάλεσμα Αλληλεγγύης από Κινήματα Πόλης στην Κωσταντινούπολη

Το παρακάτω κάλεσμα αλληλεγγύης κυκλοφόρησε σήμερα το πρωϊ. Στο μεσοδιάστημα οι μπάτσοι επιτέθηκαν ακόμα μια φορά στους διαδηλωτές τραυματίζοντας σοβαρά εκατοντάδες, ενώ υπάρχουν πληροφορίες και για ένα νεκρό.  Η μετάφραση είναι στο πόδι και με πολλά νεύρα οπότε και τα λάθη πιθανά.

ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΟ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΠΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Από την 27η Μάη, Κωνσταντινοπολίτισσες όλων των κοινωνικών και πολιτικών προελεύσεων, όλων των ηλικιών και από όλη την πόλη συνεχίζουν την ειρηνική αντίσταση στο Gezi Park, το μεγαλύτερο δημόσιο πάρκο της πόλης, που σύντομα θα κατεδαφιστεί λόγω ενός σχεδίου ανάπλασης. Σύμφωνα με το σχέδιο, δέντρα δεκαετιών που υπάρχουν στο πάρκο θα κοπούν και θα ανεγερθεί ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο αντίγραφο των παλαιών Οθωμανικών Στρατώνων (Topçu Kışlası):

http://www.youtube.com/watch?v=RgBRGl341ZA

http://www.bianet.org/english/english/147016-demonstrators-plant-trees-against-destruction-in-taksim-gezi-park

Με την πλάτη στον τοίχο, μπορεί η κριτική να σπάσει τούβλα;

Πηγή : Για την κυκλοφορία των αγώνων (Σκυά) μέσω Αντιφά Κοζάνης

Α. Ποιος είναι ο στόχος της επίθεσης στις καταλήψεις

Ενώ οι επιχειρήσεις της αστυνομίας ενάντια στους κατειλημμένους χώρους συνεχίζονται, είναι αναγκαίο, αναγκαίο με όρους έκτακτης ανάγκης, δηλαδή με όρους ιστορικής αναγκαιότητας, να συζητήσουμε συλλογικά και να συζητήσουμε πολύ, πάνω σε μερικά κεντρικά ερωτήματα, που μας βάζει η συγκυρία. Το θεμελιώδες ερώτημα, πάνω στο οποίο πρέπει να προβληματιστούμε είναι απλό: ποιος είναι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός του κράτους σήμερα αναφορικά με τους κατειλημμένους χώρους; Δηλαδή γιατί επιτίθεται το κράτος στις καταλήψεις και γιατί αυτό συμβαίνει τη συγκεκριμένη περίοδο.

Αν θέλουμε να κρατήσουμε τα μυαλά μας μέσα στο κεφάλι μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα, ενώ το κρατικό σχέδιο εξελίσσεται, είναι επισφαλής, με την έννοια ότι δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα αυτών των σχεδιασμών. Για παράδειγμα το μείζων ερώτημα κατά τη γνώμη μας είναι αν το κράτος θα περιοριστεί στα κατειλημμένα κτίρια που αφορούν το κέντρο της Αθήνας, και κάποιων επαρχιακών πόλεων, δηλαδή σε καταλήψεις που βρίσκονται μακριά από γειτονιές, ή αν θα τολμήσει μια γενικευμένη επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος: αρχικά με εκκένωση όλων των καταλήψεων και στη συνέχεια με πρεσάρισμα όλων των άλλων δομών (στέκια, κλπ).

Το ερώτημα αυτό είναι κεντρικό στην ανάλυση μας, ωστόσο χρειάζεται βάθος χρόνου για να σχηματίσουμε μια πλήρη εικόνα και να μπορέσουμε να το απαντήσουμε. Αναγκαστικά θα κάνουμε μια υπόθεση εργασίας επισφαλή, βασισμένη ωστόσο σε κάποιες τρέχουσες αντικειμενικές συνθήκες, που υποδεικνύουν ότι η αστυνομική επιχείρηση ενάντια στις καταλήψεις –ελλείψει άλλων μεταβλητών- θα περιοριστεί στο μητροπολιτικό κέντρο και σε ένα-δύο άλλες περιπτώσεις που αφορούν κέντρα επαρχιακών πόλεων.

Για να πούμε την αλήθεια, μια τέτοια διαφοροποίηση δεν είναι ποσοτική: αν παίρνουμε στα σοβαρά, -και εμείς εδώ θα πάρουμε στα σοβαρά-, την φράση που γράφεται και ξαναγράφεται στις προκηρύξεις συντρόφων και συντροφισσών τις τελευταίες τρεις βδομάδες, ότι δηλαδή «οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια τους, αλλά οι κοινωνικές σχέσεις που στεγάζουν και δίνουν την ευκαιρία να ανθίσουν», τότε υπάρχει μια ποιοτική διαφοροποίηση ανάμεσα σε ένα σχεδιασμό που αφορά τα «κεντρικά πολιτικά εγχειρήματα» (όπως π.χ. αυτό της βίλας και της Σκαραμαγκά) και σε ένα σχεδιασμό που αφορά τοπικά εγχειρήματα που είναι ριζωμένα σε διάφορες γειτονιές, δηλαδή σε σχέσεις κατά βάση κοινωνικές (κι όχι τόσο μάξιμουμ πολιτικές).

Μανιφέστο Αντάρτικου Ανοικτής Πρόσβασης του Aaron Swartz

Info από Παραλληλογράφο Πηγή : Κινήματα από τα κάτω

Στις 11 Ιανουαρίου 2013 αυτοκτόνησε ο 26χρονος Aaron Swartz, προγραμματιστής και ακτιβιστής της ελευθερίας του internet.Ο Aaron Swartz ξεκίνησε προγραμματισμό ως παιδί και σε ηλικία μόλις 14 ετών δημιούργησε την προδιαγραφή RSS.Αντιμετώπιζε ποινή 35 ετών φυλάκισης σε δίκη που θα ξεκινούσε τον επόμενο μήνα επειδή κατέβασε εκατομμύρια ακαδημαϊκές εργασίες από το αρχείο JSTOR σκοπεύοντας να τις διαθέσει ελεύθερα. Ακολουθεί το κείμενό του:

Μανιφέστο Αντάρτικου Ανοικτής Πρόσβασης

Η πληροφορία είναι δύναμη. Όμως, όπως κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Ολόκληρη η παγκόσμια επιστημονική και πολιτιστική κληρονομιά, η οποία δημοσιεύθηκε στη διάρκεια των αιώνων σε βιβλία και περιοδικά, ολοένα ψηφιοποιείται και κλειδώνεται από μια χούφτα ιδιωτικές εταιρείες. Θέλετε να διαβάσετε τις δημοσιεύσεις που έχουν τα πιο διάσημα αποτελέσματα των επιστημών; Θα πρέπει να στείλετε τεράστια ποσά σε εκδότες, όπως η Reed Elsevier.Υπάρχουν εκείνοι που αγωνίζονται για να αλλάξει αυτό.

Το Κίνημα Ανοικτής Πρόσβασης έχει αγωνιστεί γενναία για να διασφαλιστεί ότι οι επιστήμονες δεν μεταβιβάζουν τα πνευματικά δικαιώματα τους, αλλά αντί αυτού εξασφαλίζεται ότι η εργασία τους δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με όρους που επιτρέπουν σε όλους να έχουν πρόσβαση. Αλλά ακόμη και κάτω από τα καλύτερα σενάρια, το έργο τους θα είναι διαθέσιμο μόνο για τα πράγματα που δημοσιεύονται στο μέλλον. Τα πάντα μέχρι τώρα έχουν χαθεί.

Αυτό είναι πάρα πολύ υψηλό τίμημα. Ο εξαναγκασμός των ακαδημαϊκών να πληρώνουν χρήματα για να διαβάσουν το έργο των συναδέλφων τους; Σαρώνουν ολόκληρες βιβλιοθήκες, αλλά μόνο για όσους επιτρέπει το Google να τα διαβάσουν; Παρέχουν επιστημονικά άρθρα σε ελίτ πανεπιστήμια στον Πρώτο Κόσμο, αλλά όχι στα παιδιά του Παγκόσμιου Νότου; Είναι εξωφρενικό και απαράδεκτο.

6η του Δεκέμβρη, 2012 [κείμενο+ντοκυμαντέρ]

Αναδημοσίευση κειμένου από Without reason or Rhyme μέσω Ώρας Κοινής Ανησυχίας

Αγαπητέ μικροαστέ, σήμερα θα πρέπει να θυμηθείς.

Είναι λίγο δύσκολο, το ξέρω. Στο κάτω κάτω, εάν θυμόσουν, δεν θα ήμασταν σε αυτή την κατάσταση σήμερα. Αλλά ας κάνουμε ένα μνημονικό τέστ σήμερα, έτσι για αλλαγή.

Ήταν ένα ήσυχο γιορτινό βράδυ, λίγο πριν το καταναλωτικό όργιο και την κατασκευασμένη χαρούμενη ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων, όταν άνοιξες την τηλεόραση. Είδες τα πρώτα πλάνα, τα έκτακτα δελτία ειδήσεων, το πασίγνωστο “πειραγμένο” βιντεάκι. Ένα παιδί σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια. Οι πληροφορίες ήταν λίγες, αλλά ανησύχησες. Θυμάσαι τι σκέφτηκες; Εγώ θυμάμαι: «ας περιμένουμε να μάθουμε τι έγινε. Δεν μπορεί να τον πυροβόλησαν έτσι, εν ψυχρό. Κάτι θα έκανε».  Γιατί στην τελική, αν είσαι νόμιμος, δεν σε πειράζει κανένας.

Μετά, ήρθε η εξέγερση. Φιλοσοφούσες από τον καναπέ σου στα ζεστά, μπροστά στην λάμψη της τηλεόρασης. Θυμάσαι; Τα παιδιά είναι πιεσμένα, το μέλλον τους γίνεται όλο και πιο δύσκολο έλεγες. Θυμάσαι; Ξεσπάνε τα παιδιά.

Αλλά τα παιδιά συνέχισαν να ξεσπάνε και να σπάνε: τράπεζες, αστυνομικά τμήματα, κτήρια του κράτους, διμοιρίες των ΜΑΤ. Αγανάκτησες κάπου εκεί, θυμάσαι; Είπαμε να διαμαρτυρηθούμε, αλλά υπάρχουν και όρια. Στο κάτω κάτω, οι καμένες τράπεζες δεν θα φέρουν πίσω το παιδί που “έφυγε” (είχες αρχίσει ήδη να ξεχνάς ότι τον σκότωσαν, απλά “έφυγε”). Δεν είναι εικόνα αυτή μιας χώρας. Και οι ΜΑΤατζήδες παιδιά του λαού είναι, θυμάσαι τι σκεφτόσουν; Για 700 ευρώ δουλεύουν και αυτοί, δύσκολα περνάνε όπως και εμείς. Το δέντρο τι τους έφταιγε, θυμάσαι; Δεν είναι τα παιδιά μας αυτά, δεν τα αναθρέψαμε έτσι, να πετάνε πέτρες και μπουκάλια στην αστυνομία. Δεν μπορεί να είναι, είναι αναρχικοί, αποβράσματα, προβοκάτορες, αλήτες, καθάρματα, άρπαγες, βάνδαλοι, χούλιγκαν, ανθέλληνες και βρωμιάρηδες. Θυμάσαι;

Μα που είναι η αστυνομία, θυμάσαι; Που είναι να βάλει τάξη, αρκετά, διαμαρτυρηθήκατε, άντε τώρα στα σπίτια σας και στα σχολεία σας, να μορφωθείτε, να κάνετε κάτι στην ζωή σας. Θυμάσαι; Η βία είναι κακή, την καταδικάζουμε από όπου και αν προέρχεται. Την θυμάσαι αυτή την φρασούλα, που από την τηλεόραση έμπαινε στα μάτια σου και έβγαινε από το στόμα σου;  Τις καταστροφές εμείς τις πληρώνουμε. Τα κτήρια είναι και δικά μας χρήματα. Η επιχειρηματικότητα καταστρέφεται, η χώρα δεν αναπτύσσεται, ο τουρισμός πλήττεται, τι θα πούνε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι, κατάντια για την Ελλάδα.Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα,  την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία, τα έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, θυμάσαι; Το πανεπιστήμιο έχει γίνει μπουρδέλο με αυτό το άσυλο, το θυμάσαι;

Στρατευμένοι ιδιωτικομανείς

Γράφει ο «Φτερωτός»

Τώρα τελευταία αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των συμπολιτών μας που μπαίνουν στον πειρασμό και βρίζουν το κράτος και ζητούν λιγότερο για να είναι πιο χαρούμενοι, ακολουθόντας την κυρίαρχη προπαγάνδα , που έχει βεβαίως τα συμφέροντα της . Όντως έχουμε πρόβληματα στο δημόσιο τομέα, αλλά  το μεγαλύτερο εξ αυτών είναι  όταν μπλέκεται το ιδιωτικό στο δημόσιο ( προμήθειες ,έργα ) . Για αυτό δεν φταίει ο δημόσιος χαρακτήρας της επιχείρησης, αλλά η διαφθορά επιχειρηματιών και κομματικών προϊσταμένων, που τα γκεμιάζουν για να τσεπώνουν απίστευτα κέρδη εις βάρος των φορολογούμενων . Για την γραφειοκρατία φταίει ο κάθε παπάρας υπουργός που βάζει στην υπηρεσία και άλλα βάρη με βραχυπρόθεσμο ίδιον όφελος, και μετά τα φορτωνόμαστε παραπλεύρως σαν επιπλέον χαρτούρα .Αυτό λύνεται εύκολα με λίγη βούληση, που δεν έχει επιδείξη καμία κυβέρνηση ως τώρα, γιατί όλες ήταν άχρηστες.

Οι σταυροφόροι της ιδιωτικοποίησης  φαίνεται γουστάρουν που στο ιδιωτικό ελ. βενιζέλο πληρώνουμε τα πιο ακριβά τέλη αεροδρομίου πανευρωπαϊκός . Όλοι αυτοί σαν έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας μόνο στο διαβαλκανικό πηγαίνουν, ενώ αν τους έχει γίνει διάρρηξη τρέχουν στο νονό της γειτονιάς να καθαρίσει. Τα παιδιά τους δε, μόνο σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια τα στέλνουν.  Σε αντίθεση με τους δημόσιους οργανισμούς, δεν επιδεικνύουν κανένα ζήλο να καταγγείλουν μία ιδιωτική εταιρία ή καρτέλ αυτών που δεν λειτουργούν σωστά ή είναι προβληματικές ή κλέβουν ασύστολα πόσο μάλλον να πουν για προβληματικό ιδιωτικό τομέα στο σύνολο. Το  tελευταίο θα ήταν άδικο ,όπως άδικες είναι και οι παραπάνω επιθέσεις  των ιδιωτικολάγνων απέναντι σε όλο τον κρατικό μηχανισμό .

Για μία οργανωμένη κοινωνία χρειάζεται ένα αποτελεσματικό κράτος να παρέχει τα απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία της . ¨Οταν  μπαίνει σε μια υπηρεσία το κέρδος ως πρωταρχικός σκοπός, τότε αυτή μπορεί να μην λειτουργήσει σωστά. Πχ ένα  δημόσιο νοσοκομείο θα είναι πάντα ελλειμματικό, είναι πολύ λογικό, αρρώστους θεραπεύει δεν πουλάει λαχνούς, δεν έχει την κερδοφορία ως σκοπό. Ότι είναι δημόσιο είναι κοινό, όλων,  και ότι είναι ιδιωτικό ανήκει σε λίγους, και πιστέψτε με δεν θα είσαστε εσείς οι λίγοι, αυτοί ήδη υπάρχουν . Αν το νερό γίνει 100% ιδιωτικό, θα μπορούν να στο κόβουν όποτε γουστάρουν γιατί θα είναι δικό ΤΟΥΣ .

 

υγ στα αγγλικά ο ηλίθιος λέγεται idiot , ετυμολογικά προέρχεται από το ιδιώτης ;)

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Στον Κοινωνικό Χώρο για την Ελευθερία Μικρόπολις

Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που αποφασίσαμε να διδάξουμε σχολική ύλη πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ελεύθερα και ωραία και πάνω από όλα γιατί μας αρέσει αυτό που θα κάνουμε!
Αυτή η κίνηση δεν είναι μόνο μία απάντηση αλληλεγγύης στην οικονομική κρίση, αλλά μία προσπάθεια για τη θέσμιση της κοινωνίας που θέλουμε με τη δημιουργία αυτόνομων μη-εμπορευματικών δομών σε όλους τους τομείς της ζωής, συμπεριλαμβανόμενης και της εκπαίδευσης. Μας είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα εγχειρήματα θα προκύψουν μόνο μέσα από την αυτοοργάνωση, έτσι συναντηθήκαμε και… ξεκινάμε!

Παπά(ς)|Δήμος

σωτηρία | κίνδυνος

τεχνοκράτες | ανευθυνότητα

σχέδιο | θόρυβος

διαχείριση | σώματα

δόγμα | αμάθεια

Τούτοι οι μπατσοι… απο πίσω.

Άλλο ένα που τους δείχνει να φεύγουν με τις ουρές στα σκέλια, αφού βρήκαν αντίσταση από τα παιδιά που βρισκόταν εκεί.