Summerhill, ένα διαφορετικό σχολείο [Πληροφορίες και ταινία]

Πληροφορίες για αυτό το άρθρο συγκέντρωσα κυρίως από την εργασία «Το σχολείο του Summerhill» του 2014 για την σχολή Φιλοσοφική (τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης των : Γκαλίτσιου Αντώνιου, Κοψαχείλη Δήμητρας, Μερτύρη Χριστίνας και Χατζηιωαννίδη Δημήτριου. Η εργασία τους βασίστηκε στην εξής βιβλιογραφία :

• Neill, A.S (1972). Θεωρία και πράξη τις αντιαυταρχικής εκπαίδευσης / Μτφρ. Κώστα Λάμπου. Αθήνα : Μπουκουμάνης.
• Νeill, A.S (1976). Σάμερχιλ : το ελεύθερο σχολείο/ Μτφρ . Σωτήρης Τσάμης. Αθήνα: Καστανιώτης.
• Holt, John (1979). Πέρα από το Σάμερχιλ. / Μτφρ. Β.Πανταζής και Γ. Νταλιάνης. Αθήνα: Kαστανιώτης
• Συλλογικό έργο (1975). Σάμμερχιλ: υπέρ και κατά / Μτφρ. Ευάγγελος Γραμμένος. Αθήνα : Kαστανιώτης.
• Summerhill: Το σχολείο που ονειρεύεσαι υπάρχει!, ( 11/11/14) TvXS

Mετά το τέλος του κειμένου ακολουθεί ταινία παραγαγής του BBC του 2008

Ήδη από τον 18^ο αιώνα οι φιλελεύθεροι και προοδευτικοί  στοχαστές διακήρυτταν τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αυτοδιοίκησης. Οι ιδέες αυτές προοδευτικά διαχέονται και στο χώρο της εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τον Έριχ  Φρομ η θεμελιακή αρχή της αυτοδιοίκησης επιδιώκει την αντικατάσταση εξουσίας από την  ελευθερία. Σε αυτήν  ακριβώς την αρχή στηρίχθηκε το σχολείο του Summerhill. Το Summerhill αποτελεί την  απαρχή της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης. Είναι ένα μοναδικό και ριζοσπαστικό σχολείο που δημιουργήθηκε από το σπουδαίο παιδαγωγό Αλεξάντερ Σάδερλαντ Νηλ και λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Το σχολείο αυτό, όπως αναφέρθηκε από τον ίδιο το δημιουργό του είναι ένα σχολείο όπου δυστυχισμένα παιδιά θεραπεύτηκαν και γαλουχήθηκαν έτσι ώστε να κατακτήσουν την ευτυχία.

Η ιστορία του σχολείου ξεκινά να γράφεται  το 1921 στην Γερμανία όπου ιδρύεται στο πλαίσιο του «Νέου σχολείου». Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αυστρία, καθώς ο ιδρυτής του δεν έμεινε ικανοποιημένος από το ήθος που διαμορφωνόταν στο σχολείο στη Γερμανία. Ο τοπικός πληθυσμός της Αυστρίας όμως δεν δέχθηκε να φιλοξενήσει ένα τόσο εναλλακτικό μοντέλο εκπαίδευσης και έτσι το σχολείο αναγκάστηκε να ξαναμετακινηθεί και να εγκατασταθεί στην Αγγλία. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ο χώρος του σχολείου χρησιμοποιήθηκε για την εκπαίδευση του Βρεττανικού στρατού και το σχολείο μεταφέρθηκε προσωρινά στην Ουαλία. Το σχολείο ύστερα επέστρεψε στην Αγγλία όπου συνεχίζει να λειτουργεί ως σήμερα στο χωριό Leiston  της κομητείας Suffolk, περίπου 100 χιλιόμετρα από το Λονδίνο, όπου λειτουργεί ως σήμερα.

Η αγωγή των παιδιών στο Σάμμερχιλ ακολούθησε ένα μοναδικό και ριζοσπαστικό μονοπάτι σύμφωνα με τις αρχές που έθεσε ο ίδιος ο δημιουργός του Α.Σ. Νηλ. Το επαναστατικό αυτό και εναλλακτικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης απαλλάσσει το παιδί από το φόβο, την αυταρχικότητα και τη χειραγώγηση.

Βασικές πληροφορίες για την υπόθεση του κρατούμενου φοιτητή Βασίλη Δημάκη

Αναδημοσίευση από Pressenza

Αλληλεγγύη στον #VDimakis

Ο Βασίλης Δημάκης, κρατούμενος φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ από το ακαδημαϊκό έτος 2017-2018, μετήχθη εκδικητικά και παράνομα (με προσωπική απόφαση της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου) στις 17/4/2020 από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Γρεβενών γιατί συμμετείχε ως εκπρόσωπος των κρατούμενων στις ειρηνικές κινητοποιήσεις για την αποσυμφόρηση των φυλακών εν μέσω COVID-19.

Ξεκίνησε αμέσως απεργία πείνας (με υπεύθυνη δήλωση από 21/4) και δίψας (από 27/4) ζητώντας την επαναμεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού για να συνεχίσει την εκπαιδευτική του προσπάθεια με αυτοπρόσωπη παρουσία, όπως είχε κερδίσει με τον αγώνα του το 2018. Μετά από τις αντιδράσεις των καθηγητών και των συμφοιτητών του, αλλά και με τη στήριξη ενός μεγάλου κινήματος αλληλεγγύης χιλιάδων πολιτών και δεκάδων φορέων, το Συμβούλιο Φυλακών Γρεβενών έκανε δεκτό το αίτημα της επαναμεταγωγής του στις 30/4/2020, οπότε και ο Βασίλης έληξε την απεργία πείνας και δίψας.

Όταν μετά από νέες πιέσεις και με καθυστέρηση, η Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής υπέγραψε τη μεταγωγή του στις 8/5/2020, ο Βασίλης Δημάκης μετήχθη την επομένη πίσω στις φυλακές Κορυδαλλού: αντί όμως να οδηγηθεί στο κελί του στην Δ’ Πτέρυγα, απομονώθηκε από τους συγκρατούμενούς του και οδηγήθηκε στην ειδική πτέρυγα των κρατούμενων για τρομοκρατία στο υπόγειο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού.

Παρόλες τις υποσχέσεις που δόθηκαν με δελτίο τύπου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτης στις 10/5/2020 ότι ο Βασίλης θα συνεχίσει την εκπαίδευσή του και η μεταγωγή του στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού οφείλεται στην 14ημερη καραντινα λόγω κορονοϊου, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ. Ο Βασίλης παραμένει κλεισμένος στο υπόγειο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού μετά την λήξη της 14ήμερης καραντινας, χωρίς πρόσβαση σε υπολογιστή για τα μαθήματά του.

Με όλες αυτές τις εκδικητικές ενέργειες, το ελληνικό κράτος βασανίζει τον Βασίλη Δημάκη, έναν κρατούμενο που θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα αυτοσωφρονισμού.

Ο Βασίλης Δημάκης με δήλωσή του στις 24/5/2020 ανακοίνωσε ότι διακόπτει κάθε τροφή, νερό και επικοινωνία.

Υπογράφετε στο ήδη αναρτημένο ψήφισμα στην πλατφόρμα avaaz εδώ

Στέλνετε τα ψηφίσματά και τα αίτημά σας για επαναμεταγωγή του Βασίλη Δημάκη στους αρμοδίους. Δεν βρίζουμε, δεν σπαμάρουμε, είμαστε αξιοπρεπείς. Θέλουμε να ακουστεί η φωνή του κινήματος συμπαράστασης στον κρατούμενο φοιτητή απεργό πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη:

– kepik@mopocp.gov.gr (Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, με την ένδειξη: Κοινοποίηση προς Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και Γενική Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής)

– pressoffice@yptp.gr (Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, με την ένδειξη: Κοινοποίηση προς Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και Γενική Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής)

– protocol@minedu.gov.gr (Υπουργείο Παιδείας)- grammatia@justice.gov.gr (Υπουργείο Δικαιοσύνης)

– primeminister@primeminister.gr (Γραφείο Πρωθυπουργού).

Αναδημοσίευση από Pressenza

Αλληλεγγύη στο Grup Yorum από την πρωτοβουλία SupportArtWorkers με ένα υπέροχο τραγούδι

Από την σελίδα Μένουμε ενεργοί στο fb χάριν στην Κ.άσι

Μια ξεχωριστή καλημέρα!

Οι αγώνες των εργαζομένων στην Τέχνη γεννούν διαρκώς όμορφες πρωτοβουλίες. Μία απ’ αυτές ήταν η παρακάτω. Ένα μουσικό μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης προς τους φυλακισμένους του τουρκικού μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum, που πρόσφατα έχασε δύο μέλη μετά από πολυήμερη απεργία πείνας. Αντιγράφουμε από την περιγραφή των ίδιων των μουσικών και λοιπών καλλιτεχνών που σχεδίασαν την κίνηση:

«Αθήνα 13 Μαΐου 2020

Στο κατώφλι του Ηρωδείου, στη σκιά της Ακρόπολης, μια μοναδική πράξη αγάπης και αλληλεγγύης προς τους άγρια διωκόμενους Τούρκους μουσικούς και ηθοποιούς του “Grup Yorum”, υπό την αιγίδα της νεοσύστατης πρωτοβουλίας καλλιτεχνών #SupportArtWorkers.

Πάνω από 120 Έλληνες μουσικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, ηχολήπτες και εικονολήπτες ερμήνευσαν και απαθανάτισαν το “Tencere Τava Ηavası” των Kardeş Türküler στη μνήμη των απεργών πείνας Helin Bölek, Mustafa Koçak και İbrahim Gökçek, που πέθαναν μαχόμενοι για την ελευθερία της έκφρασής τους απέναντι στο απάνθρωπο καθεστώς του Ερντογάν.»

Χίλια μπράβο από εμάς και είμαστε σίγουροι/ες ότι όσο οι καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στον χώρο της Τέχνης συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, τέτοιου είδους πρωτοβουλίες θα αυξάνονται αποδεικνύοντας σε όλους και όλες τη δυναμική που φέρει αυτός ο χώρος.

Athens, May 13, 2020

At the entrance of Herodeion, in the shadow of Acropolis, a unique act of love and solidarity to the brutally persecuted Turkish musicians and actors of «Grup Yorum», under the newly formed #SupportArtWorkers artists’ initiative.

More than 120 Greek musicians, singers, actors, sound engineers and cameramen performed and immortalized Kardeş Türküler’s «Tencere Tava Havası» in memory of the hunger strikers Helin Bölek, Mustafa Koçak and İbrahim Gökçek, who died fighting for their freedom of expression against Erdogan’s inhumane regime.

Δείτε σχετικά : Το χρονικό της περιπέτειας του τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum «Εκείνοι σκοτώνουν τα παιδιά του λαού, εμείς κάνουμε προπέτασμα τα σώματά μας για να ζήσουνε»

 

Αναδρομή στην νομοθετική καταχώρηση της Ταυτότητας Φύλου στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από E-Lawyer

Σήμερα που είναι η διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας, λεσβιοφοβίας, αμφιφοβίας και τρανσφοβίας, ας θυμηθούμε πόσο φοβική και πόσο φιλελεύθερη είναι η ελληνική νομοθεσία και γενικά η Ελληνική Δημοκρατία, η οποία από την Παρασκευή 15.5.2020 θα βρίσκεται στην Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Διότι μπορεί σήμερα να είχαμε το πρώτο σχετικό μήνυμα από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά χρειάστηκε να περάσουν 200 χρόνια από την ίδρυσή μας ως κράτος για ένα τέτοιο βήμα.

Ο πρώτος Ποινικός Νόμος του νέου Ελληνικού Κράτους θεσπίστηκε το 1835, επί Όθωνος. Στο άρθρο 282 τιμωρείτο η «παρα φύσιν ασέλγεια» με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους. Οι ποινές αυτές δεν ήταν θεωρητικές. Από την έρευνά μου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως εκείνης της εποχής είδα ότι ανακοινώνονταν και ονόματα ανθρώπων που είχαν μπει φυλακή, όταν ήταν να απολυθούν μετά την έκτιση της ποινής τους. Παραθέτω εδώ μια περίπτωση απόλυσης δύο ανδρών από τις φυλακές που παρέμειναν λόγω «αρσενοκοιτίας» του 1833 στο Μεσολόγγι. (Σημειωτέον ότι η αρσενοκοιτία στην γνωστή ευαγγελική περικοπή αφορά την επί χρήμασι σεξουαλική επαφή). Η αναφορά σε αυστηρότερη τιμωρία κατά το άρθρο 274 αφορούσε την περίπτωση ασέλγειας σε ανήλικο κάτω των 12 ετών που τιμωρείτο με την αυξημένη ποινή του βιασμού.

Η διάταξη αυτή που ποινικοποιεί την «παρά φύσιν ασέλγεια» δεν περιλήφθηκε στον «Ποινικό Κώδικα» του 1951, ο οποίος είναι σχεδόν ο ίδιος με τον σημερινό ΠΚ του 2019. Η «παρά φύσιν ασέλγεια» αποποινικοποιήθηκε λοιπόν στην Ελλάδα το 1951 (όχι όμως και στην Κύπρο που διατηρούσε το παλαιό ποινικό δίκαιο της βικτωριανής Αγγλίας κι έπρεπε να προσφύγουν στο ΕΔΔΑ για να κηρυχθεί αντίθετη στα ανθρώπινα δικαιώματα η ποινικοποίηση!). Στον νέο ΠΚ παρέμειναν βέβαια κάποιες ομοφοβικές διατάξεις, όπως η διαφορά στην ηλικία συναίνεσης: 15 για ετεροφυλοφιλικές επαφές, αλλά 17 για ομοφυλοφιλικές. Το περίφημο άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα καταργήθηκε μόλις το 2015, με το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. Αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, η κατάργηση του άρθρου 347 είχε λιγότερες ψήφους από αυτές για το σύμφωνο (δεν το ψηφισε π.χ. το ΠΑΣΟΚ άγνωστο για ποιον λόγο).

Για 50 χρόνια είχαμε νομοθετική σιωπή. Μια γκρίζα ζώνη δημιουργήθηκε το 1982 όταν ο Αστικός Κώδικας στα άρθρα περί γάμου δεν περιέλαβε την ετερότητα φύλου, κάτι που όμως από τον Άρειο Πάγο το 2017 κρίθηκε ότι δεν επιτρέπει τον γάμο ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια.

Αλέκος Παναγούλης. Ο άνθρωπος που περιφρόνησε τους βασανιστές του… [φωτογραφίες και βίντεο]

Αφιερωμένο στον Τρανό μου

• Κείμενα από Μηχανή του Χρόνου εδώ και εδώ
• Φωτογραφίες, βίντεο και τραγούδια από kyan

«Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο» είχε πει ο Αλέξανδρος Παναγούλης μετά την απόπειρα κατά του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε φριχτά. Ποτέ όμως δεν έπαψε να ονειρεύεται την ελευθερία του.

Για την απόπειρα δολοφονίας του απριλιανού δικτάτορα συνελήφθη και οδηγήθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Τα βασανιστήρια ήταν πρωτοφανή σε αγριότητα κυρίως α από τον ταγματάρχη της ΕΣΑ Θεόδωρο Θεοφιλογιαννάκο. Συνεχίστηκαν μέχρι να δικαστεί. Στη δίκη εμφανίστηκε καταπονημένος αλλά δεν είχε κατονομάσει κανέναν συνεργό του. Ανέλαβε εξ ολοκλήρου την ευθύνη για την επίθεση και καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο δις εις θάνατον. Παρά τις πιέσεις του δικηγόρου να αιτηθεί χάρη εκείνος αρνήθηκε. Σύντομα οι διεθνείς αντιδράσεις κατά της εκτέλεσης του πήραν μεγάλες διαστάσεις. Τελικά η εκτέλεση αναβλήθηκε και ο Παναγούλης οδηγήθηκε στις φυλακές του Μπογιατίου στον Αγ. Στέφανο Αττικής.

Η πρώτη απόδραση

Από εκεί για πρώτη φορά, τον Ιούνιο του 1969, προσπάθησε να δραπετεύσει με την ανέλπιστη βοήθεια του στρατιώτη Γιώργου Μωράκη, o οποίος του άνοιξε το κελί και του έδωσε μια στολή εξόδου. Έφυγαν μαζί πηδώντας τη μάντρα. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο της γραμμής με κατεύθυνση την Αθήνα. Ωστόσο τέσσερις μέρες μετά την απόδραση συνελήφθη και οδηγήθηκε πάλι στο Μπογιάτι. Ο Παναγούλης είχε πει: «Με συνέλαβαν στο σπίτι ενός προδότη, του Τάκη Πατίτσα. Αυτός ο Πατίτσας είχε επαφές με την Ελληνική Αντίσταση από το 1967. Δούλευε σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο και μας είχε εφοδιάσει με μερικά κλεμμένα διαβατήρια». Ο Πατίτσας έλαβε 500 χιλιάδες δραχμές για να παραδώσει τα κλειδιά του σπιτιού του στην Αστυνομία.

Σταγιάτες Πηλίου: Οι κάτοικοι παίρνουν στα χέρια τους τη διαχείριση για να σώσουν το νερό

Eυχαριστώ τον Αιθεροβάμων για την ενημέρωση

Πληροφόρηση από την σελίδα Α.Π.Ο.ΔΡΑΣΗΣ σε facebook και blog

«Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει…»

Το χωριό μας είναι ταπεινό και πανέμορφο, φυτεμένο μέσα στη φύση του Πηλίου. Δεν έχει ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, περίπτερα, δημόσιες υπηρεσίες. Δεν το επισκέπτονται τουρίστες, παρά μόνο ταξιδιώτες και άνθρωποι που εκτιμούν την αλήθεια του. Δεν αποτελεί πέρασμα για κάποιον άλλο προορισμό, ούτε διεκδικεί ο,τιδήποτε δεν του ανήκει.

Αυτό που του ανήκει είναι η ομορφιά του, οι δραστήριοι κάτοικοί του, οι πολλές, ανοιχτές, αφιλοκερδείς πολιτιστικές εκδηλώσεις του (παρουσιάσεις βιβλίων, κινηματογράφος, θέατρο, συναυλίες), οι οικογιορτές που διοργανώνονται κάτω από τα πλατάνια του κάθε χρόνο, οι συνάξεις ανθρώπων που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο. Και, βέβαια, το νερό του!

Οι Σταγιάτες πηγάζουν από την Κρύα Βρύση! Η μακραίωνη ιστορία τους είναι άρρηκτα δεμένη μαζί της. Χωρίς την πηγή αυτή, το χωριό μας δεν θα υπήρχε. Το καθαρό της νερό, γνωστό σε όλη την περιοχή του Πηλίου και του Βόλου, είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που προσφέρει ο τόπος μας. Οι παραδόσεις και η ιστορία μας γυρίζουν, αιώνες τώρα, γύρω από αυτή την πηγή. Όπως και η ζωή μας. Οι ίδιοι οι κάτοικοι, με δικά μας έξοδα και προσωπική εργασία, συντηρούμε και καθαρίζουμε εδώ και χρόνια το δίκτυο, αναλαμβάνοντας μάλιστα το κόστος χημικών μετρήσεων σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Μέσα στην καραντίνα, και μάλιστα Μεγάλη Παρασκευή, η εταιρεία ύδρευσης του Βόλου (ΔΕΥΑΜΒ-Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης – Αποχέτευσης Μείζονος Περιοχής Βόλου) απέκοψε την παροχή των σπιτιών μας από την πηγή, συνδέοντάς μας, μέσα από ένα εγκαταλελειμμένο χρόνια, σκουριασμένο, και αμφίβολης ποιότητας δίκτυο, με το νερό της Πορταριάς. Χωρίς καμία ενημέρωση, συζήτηση ή προειδοποίηση προς τους κατοίκους, απέκοψαν το χωριό από την πηγή και την ιστορία του. Οι λόγοι είναι γνωστοί.

Μαθήματα (μη) επαναπατρισμού

Αναδημοσίευση από popaganda

Μια καφκική ιστορία. Ο Λεωνίδας Οικονομάκης από τους Social Waste και ο φωτογράφος Βαγγέλης Δασκαλάκης είναι αποκλεισμένοι από τις 16 Μάρτη στον Ισημερινό. Θα περίμενε κανείς ότι η Ελληνική Πολιτεία θα τον βοηθούσε. Και όμως όχι.

Από τις 16 Μάρτη που ο Ισημερινός έκλεισε τα σύνορά του, μαζί με τον φωτογράφο Βαγγέλη Δασκαλάκη, βρισκόμαστε αποκλεισμένοι στη χώρα. Από τις 16 Μάρτη το lockdown εδώ είναι από τα πιο αυστηρά στον κόσμο.

Συγκριτικά, το lockdown της Ελλάδας μοιάζει παιδική χαρά: μετά τις 14.00 απαγορεύεται να κυκλοφορεί κανείς στο δρόμο – και δεν προβλέπονται ούτε sms ούτε υπεύθυνες δηλώσεις. Λεωφορεία, τρένα και άλλα μέσα μεταφοράς απαγορεύονται και δε γίνεται να πας από τον ένα νομό στον άλλο χωρίς ειδική άδεια μετακίνησης. Απαγορεύεται να πάει κάποιος από το αντίστοιχο “Ρέθυμνο” στο αντίστοιχο “Ηράκλειο” δηλαδή- τον περιμένουν μπλόκα της αστυνομίας και του στρατού στα σύνορα των νομών.

Τα αυτοκίνητα επιτρέπεται να κυκλοφορούν αναλόγως με τις πινακίδες τους: Δευτέρα κυκλοφορούν όσες πινακίδες τελειώνουν σε 0 και 1, Τρίτη σε 2 και 3 κ.ο.κ. Επίσης το αεροδρόμιο είναι κλειστό: εντελώς κλειστό, μόνο πτήσεις επαναπατρισμού επιτρέπονται και αυτές είναι σπάνιες. Και όλα αυτά επί δυο μήνες ήδη, και συνεχίζουμε. Επειδή εμείς βρισκόμασταν σε μια κοινότητα της Αμαζονίας προσβάσιμη μόνο από το ποτάμι με κανό, από τις 23 Μάρτη που καταφέραμε να βγούμε από την Αμαζονία είμαστε σε επικοινωνία με την Πρεσβεία της Ελλάδος στη Λίμα του Περού (εδώ δεν έχει), για να επαναπατριστούμε.

Τόσο η Πρεσβεία, όσο και το Υπ.Εξ. αδιαφορούν, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι 50 μέρες αργότερα βρισκόμαστε ακόμα στον Ισημερινό. Μας έδωσαν επίσης την ιδέα ότι α) δεν ήξεραν καν τί να κάνουν για να μας επαναπατρίσουν αφού μας έλεγαν να πάρουμε τηλέφωνο την IBERIA και την KLM για να μας βάλουν σε πτήσεις επαναπατρισμού -ενώ οι εταιρείες μας έλεγαν ότι αυτό το κάνουν μόνο οι πρεσβείες, και β) δεν επιθυμούν καν να μας επαναπατρίσουν, για λόγους που γνωρίζουν οι ίδιοι.

Αυτές τις 50 μέρες όμως, ψάξαμε και μάθαμε πολλά  σχετικά με τους (μη) επαναπατρισμούς. Σας τα παραθέτουμε λοιπόν, με την ευχή να μη σας χρειαστούν ποτέ.

Δεν είμαστε συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης τους. Για την δίκη των βιαστών της Τοπαλούδη

Γράφει η Αντωνία Λεγάκη (δικηγόρος) από το Βαθύ Κόκκινο

Η εισαγγελέας της έδρας στο δικαστήριο της Τοπαλούδη, συγκίνησε λέγοντας «όταν εμφανίζονται οι δικηγόροι αρχίζουν τα ψέμματα» και «δεν είμαστε συλλειτουργοί της δικαιοσύνης, γιατί δεν στοχεύουμε στο ίδιο πράγμα»

Σωστά! Μα βέβαια, ο συνήγορος ευθύνεται για την απαλλαγή της κάθε κακιάς ζαρντινιέρας!!!

Με την εμφάνιση του συνηγόρου αμαυρώνεται η αλήθεια του μάρτυρα αστυνομικού που καταθέτει πως ο κατηγορουμενος διεμβόλισε με το κεφάλι του το μηχανάκι του «Δελτά» και γι’ αυτό είναι ανοιγμένο (πραγματική κατάθεση από την επίθεση στην Κυψέλη).

Θολώνεται επίσης η «αλήθεια» του εισαγγελέα που καλύπτει τον αστυνομικό που βασάνισε τον συλληφθέντα μετά τη σύλληψή του και θα έπρεπε να διωχθεί για κακούργημα.

Συμφωνώ όμως απόλυτα πως Δεν είμαστε συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης

Δεν είμαστε συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης που θεωρεί ότι ο αστυνομικός λέει πάντα την αλήθεια, που ακυρώνει το τεκμήριο αθωότητας, που ζητά απ’ τον κατηγορούμενο να απαντήσει «γιατί να πει ψέμματα ο αστυνομικός» και από την απάντησή του κρέμεται η αθώωση ή καταδίκη του.

Δεν είμαστε συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης που σιχαίνεται τους φτωχούς, που αντιμετωπίζει τους φτωχούς κατηγορούμενους σαν σκουπίδια,  που δαγκώνει τους ξυπόλητους.

Δεν είμαστε συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης που χαϊδεύει προκλητικά τους κοινωνικά επιφανείς και συμμετέχει πρόθυμα στα παιγχνίδια εξουσίας.

Υπάρχουν δικηγόροι έμποροι, γλείφτες και απατεώνες. Αυτοί είναι συχνά προβεβλημένοι συλλειτουργοί  αυτής της Δικαιοσύνης.

Εμείς οι υπόλοιποι, είμαστε Υπερασπιστές Δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών και είμαστε Απέναντί της. Κόντρα στη δικαιοσύνη της Καταπίεσης και της Εκμετάλλευσης, υπερασπιζόμαστε το έθνος των καταπιεσμένων, μέχρι την ολική κοινωνική απελευθέρωση!

Το χρονικό της περιπέτειας του τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum «Εκείνοι σκοτώνουν τα παιδιά του λαού, εμείς κάνουμε προπέτασμα τα σώματά μας για να ζήσουνε»

Αναδημοσίευση από Efsyn

Εικονογράφηση και βίντεο από kyan

Με αφορμή τον θάνατο του Τούρκου μπασίστα Ιμπραχίμ Γκιοκτσέκ, του τρίτου μέλους του συγκροτήματος που έχασε τη μάχη έπειτα από παρατεταμένη απεργία πείνας, η «Εφ.Συν.» παρουσιάζει μεταφρασμένο ένα εκτενές ρεπορτάζ-χρονικό Τούρκων συντρόφων τους για την άνιση αλλά συγκλονιστική μάχη καλλιτεχνών, δικηγόρων και ακτιβιστών ενάντια στις στοχευμένες διώξεις του καθεστώτος Ερντογάν.

Ο Γκιοκτσέκ κατέληξε έπειτα από 323 μέρες απεργίας πείνας, την οποία σταμάτησε στις 5 Μαΐου, αφού το τουρκικό κράτος δέχθηκε να δώσει άδεια στο εμβληματικό συγκρότημα της τουρκικής Αριστεράς για να παίξει στην Κωνσταντινούπολη.

ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΠΛΑ:
Η ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ Η ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΟΥ
Τι είχε συμβεί;

Δέκα επτά δικηγόροι, μέλη του σωματείου «Ένωση Σύγχρονων Νομικών» (ÇHD) συνελήφθησαν στις 12 Σεπτεμβρίου 2017 και στις 20 Σεπτεμβρίου 2017 εκδόθηκε απόφαση για την κράτησή τους. Μετά από ένα έτος όταν παρουσιάστηκαν στην πρώτη δικάσιμο, αποφασίστηκε να αφεθούν ελεύθεροι (για να δικαστούν). Η έφεση που άσκησε ο εισαγγελέας έγινε δεκτή εντός του Σαββατοκύριακου. Έτσι οκτώ ώρες μετά από την απόφαση να αφεθούν ελεύθεροι, εκδόθηκε ‘απόφαση για την σύλληψή τους’.

Τέσσερες δικηγόροι, μεταξύ αυτών και ο Αϊτάτς Ουνσάλ (Aytaç Ünsal), συνελήφθησαν για δεύτερη φορά, ακριβώς μπροστά από τον Δικηγορικό Σύλλογο Σταμπούλ. Ο Σελτσούκ Κόζαγατσλί (Selçuk Kozağaçlı) συνελήφθη στην αίθουσα δικαστηρίου που πήγε μόνος του και την επομένη εκδόθηκε διαταγή για την κράτησή του.

Η σύνθεση του τριακοστού έβδομου Κακουργιοδικείου Σταμπούλ, στο οποίο πραγματοποιείτο η δίκη άλλαξε και η δίκη συνεχίστηκε με τη νέα σύνθεση που διορίστηκε. Μετά από δύο συνεδριάσεις οι διορισμένοι δικαστές εξέδωσαν απόφαση με την οποία μοίρασαν συνολικά 159 ετών φυλακίσεις.
Η δικηγόρος  Εμπρού Τιμτικ (Ebru Timtik), συνελήφθη μετά από έφοδο στο γραφείο της.
Ο Aytaç Ünsal και η Ebru Timtik πραγματοποιούν απεργία πείνας μέχρι θανάτου, με αίτημα να έχουν δίκαιη δίκη, τόσο οι ίδιοι όσο και οι πελάτες τους.

Julian Assange : αν εκδοθεί στις ΗΠΑ, τότε θα μιλάμε για το τέλος του κράτους – δικαίου στη Δύση

Το follow up αυτής της ιστορίας δεν έχει καθόλου θετική χροιά δυστυχώς.

Θυμηθείτε εδω :

• Wikileaks και Julian Assange – Χρήσιμες πληροφορίες και ιστορικό
• Βίντεο με Αμερικάνους να πυροβολούν Ιρακινούς πολίτες – Ιούλιος 2007

Αναδημοσίευση από το Pressenza

Το περασμένο Μάρτιο, ένας από τους δημοσιογράφους του γαλλικού γραφείου του πρακτορείου μας είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με την Εύα Ζολί, δικηγόρο και πρώην βουλευτή, σχετικά με τις λεπτομέρειες της υπόθεσης Aσάνζ. Η ίδια γνωρίζει προσωπικά τον βασικό πρωταγωνιστή. Μιλήσαμε για το πρόγραμμα ανταλλαγής τους, επιστρέψαμε στην καταδίωξη, τις αποκαλύψεις, τις συνθήκες κράτησης και τη Δίκη του. Αναφερθήκαμε παράλληλα στα ερωτηματικά που προκύπτουν ως προς την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τη δημοκρατία.

Αποκλειστική συνέντευξη στον Ζερόμ Ντυβάλ.

O Τζούλιαν Ασάνζ έγινε γνωστός από τη δημοσιοποίηση των αφόρητων βιαιοπραγιών του αμερικανικού πολέμου και της εισβολής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν -δύο πολέμους που διεξήχθησαν μέσα στα ψέμματα- καθώς και με την δημοσίευση του βίντεο Collateral Murder (τον Απρίλιο του 2010) στο οποίο παρακολουθήσαμε δύο ρεπόρτερς του Reuteurs και πολλούς πολίτες να δέχονται πυροβολισμούς από ένα αμερικανικό ελικόπτερο Απάτσι. Την ίδια χρονιά , η Wikileaks, της οποίας είναι ο ιδρυτής και εκπρόσωπος, διέρρευσε εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτικά και διπλωματικά έγγραφα με αναφορές κυρίως πάνω στα εγκλήματα πολέμου και των βασανιστηρίων που διέπραξε ο αμερικανικός στρατός.

Ο Ασάνζ, με σκοπό να προστατευτεί από τις καταδιώξεις των αμερικανών, κρυμμένες πίσω από ένα σουηδικό ένταλμα σύλληψης για κατηγορίες παραβιάσεων που ανέκαθεν ο ίδιος απέρριπτε, πέρασε επτά χρόνια έγκλειστος στην Πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο όπου είχε καταφύγει τον Ιούνιο του 2012. Η CIA κατασκόπευε τις παραμικρές του κινήσεις, όπως και αυτές των οικείων και των υποστηρικτών του μέσα στην Πρεσβεία, μέσω της Ασφάλειας UC Global. Στις 11 Απριλίου του 2019, ο Πρόεδρος του Εκουαδόρ Lenin Moreno διέκοψε το δικαίωμα ασύλου. Την ίδια μέρα συνελήφθη από την βρετανική αστυνομία και βρίσκεται έκτοτε φυλακισμένος στην φυλακή υψίστης ασφαλείας του Belmarsh. Υπόδικος για κατασκοπεία και άλλα 17 κατηγορητήρια. Σε περίπτωση που η Δικαιοσύνη αποδεχτεί το αίτημα των ΗΠΑ για την έκδοσή του, κινδυνεύει με 175 χρόνια φυλάκισης με όρους μίας άδικης δίκης που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου.

Η πρώην δικαστής Eva Joly, έγινε γνωστή στη διάρκεια της καριέρας της από την ανάκριση πολιτικο-χρηματοοικονομικών φακέλλων όπως αυτών της υπόθεσης Elf, που οδήγησε σε μία τριανταριά κατηγορίες όπως εκείνη του Loik Le Floch-Prigent. Ευρωβουλευτής με τους Οικολόγους Πράσινους τη χρονική περίοδο 2009-2019, σήμερα συνεχίζει να ασκεί λαμπρά το επάγγελμα της δικηγόρου στις δικαστικές αίθουσες του Παρισιού.

Γνωρίζετε τον Ασάνζ αρκετό καιρό, από την περίοδο που ήταν ένας νέος προγραμματιστής και εργαζόσασταν μαζί του στην Ισλανδία πάνω σε ένα σχέδιο μεταμόρφωσης της χώρας αυτής σε παράδεισο της δημοσιογραφίας και της προστασίας και διασφάλισης της πληροφορίας. Κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς αλλυλεγγύης στις 21 Φεβρουαρίου στο Χρηματιστήριο Εργασίας του Παρισιού, κάνατε με τον Ασάνζ κάποιους υπαινιγμούς για ένα αεροσκάφος γεμάτο με πράκτορες του FBI που αποβιβάστηκαν στην Ισλανδία το 2011 με το πρόσχημα ενός πόλεμου πληροφοριών (κυβερνο-πολέμου) ενάντια στην κυβέρνηση. Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα σχετικά με αυτήν την υπόθεση;
Το FBI παρακολουθούσε τον Ασάνζ, οι πράκτορες γνώριζαν ότι βρισκόταν στην Ισλανδία κι έτσι έφτασαν στη χώρα. Είχαν επικοινωνήσει με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Ogmundur Jonasson, λέγοντάς του ότι το πληροφοριακό σύστημα της ισλανδικής κυβέρνησης βρισκόταν σε κίνδυνο και ότι το FBI πρότεινε την βοήθειά του. Ωστόσο ο υπουργός κατάλαβε το τέχνασμα και αρνήθηκε την συνδρομή του FBI. Αυτό πέρασε απαρατήρητο, αλλά η μαρτυρία του υπουργού είναι ακόμα διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Το γεγονός ότι ο Ασάνζ ήταν υπό παρακολούθηση και ότι οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να έχουν το πάνω χέρι είναι ένα γεγονός αποδεδειγμένο.

5 σκέψεις για την υγειονομική κρίση και το πώς θα την παλέψουμε

-Η κρίση του κορωνοϊού δεν είναι απλά μια φυσική καταστροφή. Δεν είναι ταινία φαντασίας, θεία τιμωρία ή γκαντεμιά του Κυριάκου. Είναι οι δομικές αντιφάσεις ενός τρόπου παραγωγής που νοσεί, που θα ξεζουμίσει τα πάντα για λίγα παραπάνω κέρδη. Δεν πρόκειται για κάποιο κρυφό σχέδιο, ούτε για σκοτεινή συνομωσία. Όλα γίνονται στο φως της ημέρας, μπροστά στα μάτια μας: Οι επιχειρήσεις καταστρέφουν το περιβάλλον για περισσότερα χρήματα, οι αγροκτηνοτροφικές βιομηχανίες δουλεύουν σε υπερεντατικούς ρυθμούς χωρίς απαραίτητα υγειονομικά μέτρα, τα δάση συρρικνώνονται γιατί τα καταπίνουν οι βιομηχανικές ζώνες και τα προάστια, οι άνθρωποι στιβάζονται σε τερατουπόλεις μέσα σε ανθυγιεινές συνθήκες, χωρίς πρόσβαση στην περίθαλψη. Πριν τον κορωνοϊός ήταν η νόσος των πτηνών, των χοίρων, ο έμπολα, κ.α. Μάλλον έπεται συνέχεια.

– Τα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί επέλεξαν να βάλουν σε καραντίνα τον πληθυσμό, για να διασώσουν όση κοινωνική αποδοχή τους απέμεινε και να περιορίσουν την κοινωνική αναταραχή. Τα μέτρα περιορισμού και οι καμπάνιες ¨μένουμε σπίτι¨ φέρνουν όμως στην επιφάνεια κι άλλες αντιφάσεις . Το ίδιο σύστημα που ευνοεί δομικά την δημιουργία νέων ιών, παράγει εξίσου δομικά αυτούς που δεν χωράνε στα μέτρα αντιμετώπισης. Το ¨μένουμε σπίτι¨ και ¨κρατάμε αποστάσεις¨ απευθύνονται σε μια ιδεατή φιγούρα ανθρώπου που δεν είναι μετανάστης, άστεγος, χρήστης, δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα, δεν γνωρίζει τι σημαίνει ενδοοικογενειακή βία, δεν πρέπει να βγει για να δουλέψει, κοκ. Το ίδιο περίπου ισχύει για τα επιδόματα.

– Αυτό που σκέφτηκαν οι κυβερνήσεις ως λύση είναι να μας γεμίσουν ενοχές, ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως άρρωστοι, ότι έχουμε ατομική ευθύνη άμα διαδοθεί ο ιος, ότι οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή μπορεί να αποβεί φονική για εμάς ή τους γύρω μας! Τσιμουδιά δηλαδή για την διάλυση του συστήματος υγείας εδώ και χρόνια, και για το ότι δεν γίνονται τέστ σε όποιον ζητάει, πόσο μάλλον για τους λόγους που τέτοιου είδους ιοί πολλαπλασιάζονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Μέσα σε αυτήν την συνθήκη το ¨μένουμε σπίτι¨ σημαίνει ¨ο καθένας να τα βγάλει πέρα μόνος του¨.

– Ο καθένας όμως είμαστε εμείς και εσείς και ενώ η υγειονομική κρίση συνεχίζεται τα άγχη μας και οι υποχρεώσεις συσσωρεύονται. Πως θα πληρώσουμε τους λογαριασμούς; Θα έχουμε δουλειά; Αν ναι, με τι μισθό; Τι θα γίνει με τα νοίκια; Με όσους δουλεύουν μαύρα; Σε περίπτωση που δεν το καταλάβετε ήδη, η επίρριψη της ευθύνης για την διάδοση του ιου σε εμάς, είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο είναι η μετακύληση της ζημιάς της κρίσης στις πλάτες μας και τις τσέπες μας.

– Στο ζόφο που μας επιφυλάσσουν για το μέλλον δεν θα την παλέψουμε μόνοι μας. Επιλέγουμε να οργανωθούμε συλλογικά για να διεκδικήσουμε μειώσεις ενοικίων και λογαριασμών, αυξήσεις μισθών, πρόσβαση στη περίθαλψη για όλους και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.

Καμιά ενοχή για τα αδιέξοδα του κράτους.

Να μην πληρώσουμε την κρίση του κορωνοϊού

Αναδημοσίευση από Φάμπρικα Υφανέτ