Η σχέση μεταξύ Κροπότκιν-Χριστουγέννων

Αναδημοσίευση από Αυτολεξεί μέσω Anarkismo

Άρθρο της Ruth Kinna (εκδότρια του περιοδικού “Anarchist Studies” και καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο του Loughborough. Είναι συγγραφέας των βιβλίων “Anarchism: A Beginners Guide” και “William Morris: The Art of Socialism”. Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στο STRIKE! magazine).

*Μετάφραση: Αλέξανδρος Σχισμένος | Επιμέλεια: Ιωάννα-Μαρία Μαραβελίδη
Πηγή: https://robertgraham.wordpress.com/2015/12/31/kropotkin-on-christmas/

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο αναρχικός θεωρητικός Πιότρ Κροπότκιν ενδιαφέρθηκε για τα Χριστούγεννα. Στη ρωσική κουλτούρα, ο Άγιος Νικόλαος [Άγιος Βασίλης] (Николай Чудотворец) ήταν αγαπητός ως υπερασπιστής των καταπιεσμένων, των αδυνάτων και των μειονεκτούντων. Ο Κροπότκιν μοιραζόταν αυτά τα συναισθήματα. Αλλά υπήρχε και ένας οικογενειακός δεσμός μεταξύ τους.

Όπως όλοι γνωρίζουν, ο Κροπότκιν εντόπιζε την καταγωγή του στην αρχαία δυναστεία των Ρούρικ που κυβέρνησαν τη Ρωσία πριν από την άνοδο των Ρομανόφ και οι οποίοι, από τον 1ο αιώνα μ.Χ., έλεγχαν τις εμπορικές διαδρομές μεταξύ της Μόσχας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο συγγενικός κλάδος του Αγίου Νικολάου στην οικογένεια των Ρούρικ είχε την αποστολή να περιπολεί τη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά ο Νικόλαος ήταν ένας πνευματικός άνθρωπος και ζήτησε να αποδράσει από την πειρατεία και τη ληστεία για τις οποίες η ρωσική, καταγόμενη από τους Βίκινγκ, οικογένειά του ήταν φημισμένη. Οπότε εγκαταστάθηκε με νέο όνομα στα νότια εδάφη της αυτοκρατορίας, που τώρα ανήκουν στην Ελλάδα, και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον πλούτο που είχε συγκεντρώσει από τη ζωή του στο έγκλημα ώστε να ανακουφίσει τα βάσανα των φτωχών.

Μη δημοσιευμένες αρχειακές πηγές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στη Μόσχα, αποκαλύπτουν ότι ο Κροπότκιν γοητεύτηκε από αυτόν τον οικογενειακό δεσμό και την εντυπωσιακή φυσική ομοιότητα μεταξύ του ίδιου και της φιγούρας του Πατέρα των Χριστουγέννων, η οποία έγινε δημοφιλής με την έκδοση του «Μία επίσκεψη από τον Άγιο Νικόλαο», περισσότερο γνωστή ως «Η νύχτα των Χριστουγέννων» [ποίημα που δημοσιεύτηκε ανώνυμα και έπειτα αποδόθηκε στον Κλέμεντ Κλαρκ Μουρ], το 1823.

Ο Κροπότκιν δεν ήταν τόσο εύσωμος όσο ο Άγιος Βασίλης, αλλά γεμίζοντας τον χιτώνα του με ένα μαξιλάρι, αισθάνθηκε ότι του έμοιαζε. Ο φίλος του, ο Ελιζέ Ρεκλύ, τον συμβούλεψε να βάλει μια γούνα πάνω απ’ τη φορεσιά. Ήταν μια καλή ιδέα, καθώς του επέτρεπε να προσθέσει και λίγο μαύρο στο κόκκινο. Είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τη συμβουλή του Ελιζέ για τους ταράνδους επίσης, και να χρησιμοποιήσει ένα χειροκίνητο έλκηθρο. Ο Κροπότκιν κανονικά δεν μασκαρευόταν. Αλλά το να εκμεταλλευτεί την ομοιότητά του για να διαδώσει το αναρχικό μήνυμα ήταν εξαιρετική έμπρακτη προπαγάνδα.

Δεκέμβρης 2008: Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά [Ντοκιμαντέρ]

Αναδημοσίευση από Alerta

Το ντοκιμαντέρ αυτό το γύρισε η Κλεμ, μία Γαλλίδα συντρόφισσα που έμενε εκείνον τον καιρό στην Αθήνα, στην κατάληψη της Σκαραμαγκά. Δυστυχώς, η Κλεμ έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το 2013, αφήνοντας την ταινία λίγο πριν από την τελική μορφή που θα ήθελε να της δώσει.

Παρόλα αυτά, οι κοντινοί της άνθρωποι σε Ελλάδα και Γαλλία κρίναμε ότι η ταινία μπορεί να προβληθεί ως έχει, και πιστεύουμε ότι έχει ιδιαίτερη αξία, καθότι πρόκειται για πρωτότυπο υλικό που δεν υπάρχει αντίστοιχό του για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, γυρισμένο από και για το κίνημα, το καλοκαίρι του 2010, όταν οι μνήμες της εξέγερσης του Δεκέμβρη ήταν ακόμα πολύ νωπές στο μυαλό και την ψυχή όλων μας.

Μετά λοιπόν από αρκετό καιρό ολοκληρώσαμε τον υποτιτλισμό και προσθέσαμε ένα επεξηγηματικό σημείωμα στο τέλος για την Κλεμ και την πορεία αυτής της ταινίας.

Ο τίτλος που αποφασίσαμε να δώσουμε στην ταινία είναι το σύνθημα “Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά”, που ήταν από τις αγαπημένες φράσεις της Κλεμ.

Συντροφικά,
κάποιοι φίλοι της Κλεμ…

Οι τρεις δολοφονίες του Ζακ Κωστόπουλου και γιατί αυτή η δίκη είναι υπόθεση όλων μας

Γράφει η Λουκία Αργυριάδου για το Alterthess

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε τρεις φορές.

Την πρώτη φορά ο Ζακ δολοφονήθηκε σε ένα κοσμηματοπωλείο της Γλάδστωνος, όπου κατέφυγε για να ζητήσει βοήθεια. Εκεί, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, φοβούμενος την απώλεια της προσωπικής του περιουσίας από έναν άγνωστο, έναν διαφορετικό, προτίμησε σε αγαστή συνεργασία με έναν φίλο του να κυνηγήσει, να εγκλωβίσει και να ξυλοκοπήσει τον αμυνόμενο παρία με τη «φέρουσα ικανότητα» δράστη, κλωτσώντας τον επανειλημμένα στο κεφάλι και στο σώμα μέσα σε σπασμένα γυαλιά και παρατώντας τον τελικά ημιθανή και αιμόφυρτο στο πεζοδρόμιο.

Την δεύτερη φορά ο Ζακ δολοφονήθηκε από τους υπαλλήλους του κράτους. Όταν οι μπάτσοι κλήθηκαν στο σημείο για να συλλάβουν τον φερόμενο ως δράστη, αντίκρυσαν έναν άνθρωπο ημιθανή και ανήμπορο να αντισταθεί και να αντιδράσει. Και οι μπάτσοι, οκτώ στον αριθμό, πάντα με βαθιά ένστικτα ενσυναίσθησης και συμπόνιας, φόρεσαν χειροπέδες στον αναίσθητο Ζακ, έκαναν πως τον ακινητοποίησαν χρησιμοποιώντας ό,τι απόθεμα βίας τους επιτρεπόταν σε κοινή θέα, χτυπώντας τον με γκλοπ και πατώντας τον στο τραυματισμένο του σώμα, στον λαιμό, στο κεφάλι.

Την τρίτη φορά ο Ζακ δολοφονήθηκε από την κοινωνία. Δολοφονήθηκε από τους περαστικούς που κοντοστάθηκαν να κοιτάξουν τη μανία με την οποία οι δολοφόνοι του ξεσπούσαν πάνω στο άτυχο σώμα ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου και κανείς τους δεν αντέδρασε. Κανείς τους δεν τους εμπόδισε. Δολοφονήθηκε από τους τραυματιοφορείς που παρατηρούσαν τους μπάτσους να συλλαμβάνουν με περισσή βία και αναλγησία ένα κορμί που αργόσβηνε και κανείς τους δεν μίλησε. Κανείς τους δεν τους σταμάτησε. Δολοφονήθηκε από τα κανάλια όταν αποπειράθηκαν την ίδια κιόλας μέρα να «ξεπλύνουν» την δολοφονία με αιτιάσεις όπως «ήταν ναρκομανής, ήταν επικίνδυνος, κρατούσε μαχαίρι, απείλησε με σπασμένο γυαλί». Δολοφονήθηκε από τους νοικοκυραίους που σιωπηλά συμφωνούσαν ότι ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να υπερασπιστεί την περιουσία του, το βιός του. Γιατί η ανθρώπινη ζωή για τους ευυπόληπτους πολίτες δεν έχει για όλους την ίδια αξία. Δεν έχει την ίδια αξία η ζωή ενός καταστηματάρχη που πληρώνει τους φόρους, παίρνει δάνεια, έχει οικογένεια και παιδιά με τη ζωή ενός ανθρώπου που παλεύει να ζήσει, που είναι οροθετικός, queer, drag queen, που ζει τη ζωή του όχι όπως του την όρισε η πατριαρχική ελληνική κοινωνία, αλλά με πάθη και διεκδίκηση για να ζήσει, για να αναπνεύσει μέσα στον βούρκο της.

Ο Ζακ Κωστόπουλος, η Zackie Oh, είναι δική μας απώλεια. Η δολοφονία της, που συντελέστηκε καταμεσήμερο μέσα στο κέντρο της Αθήνας, έδειξε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα πιο βαθιά βίαια ένστικτα των υπεράνω υποψίας φιλήσυχων πολιτών, εκείνων που θα σου μιλήσουν με χαμόγελο για το τρίπτυχο «ησυχία, τάξη και ασφάλεια». Εκείνων που ακόμα πιο δυνατά θα δηλώσουν υπέρμαχοι του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αυτών που σωματοποιούν το τέρας του μικροαστισμού, ένα μείγμα φιλελευθερισμού, πατριαρχίας και φασισμού.

Κι εμείς απέναντι.

Την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου, ξεκινάει στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών η δίκη για τη δολοφονία Κωστόπουλου. Ήδη ξεκινάει μία άδικη δίκη καθώς στους δολοφόνους έχει απαγγελθεί η κατηγορία της θανατηφόρου σωματικής βλάβης και όχι αυτή της ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Αυτή όμως η δίκη και το αποτέλεσμά της είναι υπόθεση όλων μας, Για εμάς που η αξία της ζωής δεν καθορίζεται από την τάξη, τη θρησκεία, τη φυλή, την ταυτότητα φύλου ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Γιατί μετράμε τους δικούς μας νεκρούς, δολοφονημένους από το κράτος, τον φασισμό, την πατριαρχία. Για τον Αλέξη, τον Λουκμάν, τον Παύλο, τον Βαγγέλη, την Ελένη. Για να μη χάσουμε καμία άλλη. Για να κερδίσει η ζωή.

Για τη Zackie Oh. Με τις Zackie Oh. Μέχρι να νικήσουμε το τέρας.

Γράφει η Λουκία Αργυριάδου για το Alterthess

Βασικές πληροφορίες για την υπόθεση του κρατούμενου φοιτητή Βασίλη Δημάκη

Αναδημοσίευση από Pressenza

Αλληλεγγύη στον #VDimakis

Ο Βασίλης Δημάκης, κρατούμενος φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ από το ακαδημαϊκό έτος 2017-2018, μετήχθη εκδικητικά και παράνομα (με προσωπική απόφαση της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου) στις 17/4/2020 από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Γρεβενών γιατί συμμετείχε ως εκπρόσωπος των κρατούμενων στις ειρηνικές κινητοποιήσεις για την αποσυμφόρηση των φυλακών εν μέσω COVID-19.

Ξεκίνησε αμέσως απεργία πείνας (με υπεύθυνη δήλωση από 21/4) και δίψας (από 27/4) ζητώντας την επαναμεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού για να συνεχίσει την εκπαιδευτική του προσπάθεια με αυτοπρόσωπη παρουσία, όπως είχε κερδίσει με τον αγώνα του το 2018. Μετά από τις αντιδράσεις των καθηγητών και των συμφοιτητών του, αλλά και με τη στήριξη ενός μεγάλου κινήματος αλληλεγγύης χιλιάδων πολιτών και δεκάδων φορέων, το Συμβούλιο Φυλακών Γρεβενών έκανε δεκτό το αίτημα της επαναμεταγωγής του στις 30/4/2020, οπότε και ο Βασίλης έληξε την απεργία πείνας και δίψας.

Όταν μετά από νέες πιέσεις και με καθυστέρηση, η Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής υπέγραψε τη μεταγωγή του στις 8/5/2020, ο Βασίλης Δημάκης μετήχθη την επομένη πίσω στις φυλακές Κορυδαλλού: αντί όμως να οδηγηθεί στο κελί του στην Δ’ Πτέρυγα, απομονώθηκε από τους συγκρατούμενούς του και οδηγήθηκε στην ειδική πτέρυγα των κρατούμενων για τρομοκρατία στο υπόγειο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού.

Παρόλες τις υποσχέσεις που δόθηκαν με δελτίο τύπου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτης στις 10/5/2020 ότι ο Βασίλης θα συνεχίσει την εκπαίδευσή του και η μεταγωγή του στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού οφείλεται στην 14ημερη καραντινα λόγω κορονοϊου, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ. Ο Βασίλης παραμένει κλεισμένος στο υπόγειο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού μετά την λήξη της 14ήμερης καραντινας, χωρίς πρόσβαση σε υπολογιστή για τα μαθήματά του.

Με όλες αυτές τις εκδικητικές ενέργειες, το ελληνικό κράτος βασανίζει τον Βασίλη Δημάκη, έναν κρατούμενο που θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα αυτοσωφρονισμού.

Ο Βασίλης Δημάκης με δήλωσή του στις 24/5/2020 ανακοίνωσε ότι διακόπτει κάθε τροφή, νερό και επικοινωνία.

Υπογράφετε στο ήδη αναρτημένο ψήφισμα στην πλατφόρμα avaaz εδώ

Στέλνετε τα ψηφίσματά και τα αίτημά σας για επαναμεταγωγή του Βασίλη Δημάκη στους αρμοδίους. Δεν βρίζουμε, δεν σπαμάρουμε, είμαστε αξιοπρεπείς. Θέλουμε να ακουστεί η φωνή του κινήματος συμπαράστασης στον κρατούμενο φοιτητή απεργό πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη:

– kepik@mopocp.gov.gr (Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, με την ένδειξη: Κοινοποίηση προς Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και Γενική Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής)

– pressoffice@yptp.gr (Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, με την ένδειξη: Κοινοποίηση προς Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και Γενική Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής)

– protocol@minedu.gov.gr (Υπουργείο Παιδείας)- grammatia@justice.gov.gr (Υπουργείο Δικαιοσύνης)

– primeminister@primeminister.gr (Γραφείο Πρωθυπουργού).

Αναδημοσίευση από Pressenza

Αλληλεγγύη στο Grup Yorum από την πρωτοβουλία SupportArtWorkers με ένα υπέροχο τραγούδι

Από την σελίδα Μένουμε ενεργοί στο fb χάριν στην Κ.άσι

Μια ξεχωριστή καλημέρα!

Οι αγώνες των εργαζομένων στην Τέχνη γεννούν διαρκώς όμορφες πρωτοβουλίες. Μία απ’ αυτές ήταν η παρακάτω. Ένα μουσικό μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης προς τους φυλακισμένους του τουρκικού μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum, που πρόσφατα έχασε δύο μέλη μετά από πολυήμερη απεργία πείνας. Αντιγράφουμε από την περιγραφή των ίδιων των μουσικών και λοιπών καλλιτεχνών που σχεδίασαν την κίνηση:

«Αθήνα 13 Μαΐου 2020

Στο κατώφλι του Ηρωδείου, στη σκιά της Ακρόπολης, μια μοναδική πράξη αγάπης και αλληλεγγύης προς τους άγρια διωκόμενους Τούρκους μουσικούς και ηθοποιούς του “Grup Yorum”, υπό την αιγίδα της νεοσύστατης πρωτοβουλίας καλλιτεχνών #SupportArtWorkers.

Πάνω από 120 Έλληνες μουσικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, ηχολήπτες και εικονολήπτες ερμήνευσαν και απαθανάτισαν το “Tencere Τava Ηavası” των Kardeş Türküler στη μνήμη των απεργών πείνας Helin Bölek, Mustafa Koçak και İbrahim Gökçek, που πέθαναν μαχόμενοι για την ελευθερία της έκφρασής τους απέναντι στο απάνθρωπο καθεστώς του Ερντογάν.»

Χίλια μπράβο από εμάς και είμαστε σίγουροι/ες ότι όσο οι καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στον χώρο της Τέχνης συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, τέτοιου είδους πρωτοβουλίες θα αυξάνονται αποδεικνύοντας σε όλους και όλες τη δυναμική που φέρει αυτός ο χώρος.

Athens, May 13, 2020

At the entrance of Herodeion, in the shadow of Acropolis, a unique act of love and solidarity to the brutally persecuted Turkish musicians and actors of «Grup Yorum», under the newly formed #SupportArtWorkers artists’ initiative.

More than 120 Greek musicians, singers, actors, sound engineers and cameramen performed and immortalized Kardeş Türküler’s «Tencere Tava Havası» in memory of the hunger strikers Helin Bölek, Mustafa Koçak and İbrahim Gökçek, who died fighting for their freedom of expression against Erdogan’s inhumane regime.

Δείτε σχετικά : Το χρονικό της περιπέτειας του τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum «Εκείνοι σκοτώνουν τα παιδιά του λαού, εμείς κάνουμε προπέτασμα τα σώματά μας για να ζήσουνε»

 

Σταγιάτες Πηλίου: Οι κάτοικοι παίρνουν στα χέρια τους τη διαχείριση για να σώσουν το νερό

Eυχαριστώ τον Αιθεροβάμων για την ενημέρωση

Πληροφόρηση από την σελίδα Α.Π.Ο.ΔΡΑΣΗΣ σε facebook και blog

«Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει…»

Το χωριό μας είναι ταπεινό και πανέμορφο, φυτεμένο μέσα στη φύση του Πηλίου. Δεν έχει ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, περίπτερα, δημόσιες υπηρεσίες. Δεν το επισκέπτονται τουρίστες, παρά μόνο ταξιδιώτες και άνθρωποι που εκτιμούν την αλήθεια του. Δεν αποτελεί πέρασμα για κάποιον άλλο προορισμό, ούτε διεκδικεί ο,τιδήποτε δεν του ανήκει.

Αυτό που του ανήκει είναι η ομορφιά του, οι δραστήριοι κάτοικοί του, οι πολλές, ανοιχτές, αφιλοκερδείς πολιτιστικές εκδηλώσεις του (παρουσιάσεις βιβλίων, κινηματογράφος, θέατρο, συναυλίες), οι οικογιορτές που διοργανώνονται κάτω από τα πλατάνια του κάθε χρόνο, οι συνάξεις ανθρώπων που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο. Και, βέβαια, το νερό του!

Οι Σταγιάτες πηγάζουν από την Κρύα Βρύση! Η μακραίωνη ιστορία τους είναι άρρηκτα δεμένη μαζί της. Χωρίς την πηγή αυτή, το χωριό μας δεν θα υπήρχε. Το καθαρό της νερό, γνωστό σε όλη την περιοχή του Πηλίου και του Βόλου, είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που προσφέρει ο τόπος μας. Οι παραδόσεις και η ιστορία μας γυρίζουν, αιώνες τώρα, γύρω από αυτή την πηγή. Όπως και η ζωή μας. Οι ίδιοι οι κάτοικοι, με δικά μας έξοδα και προσωπική εργασία, συντηρούμε και καθαρίζουμε εδώ και χρόνια το δίκτυο, αναλαμβάνοντας μάλιστα το κόστος χημικών μετρήσεων σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Μέσα στην καραντίνα, και μάλιστα Μεγάλη Παρασκευή, η εταιρεία ύδρευσης του Βόλου (ΔΕΥΑΜΒ-Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης – Αποχέτευσης Μείζονος Περιοχής Βόλου) απέκοψε την παροχή των σπιτιών μας από την πηγή, συνδέοντάς μας, μέσα από ένα εγκαταλελειμμένο χρόνια, σκουριασμένο, και αμφίβολης ποιότητας δίκτυο, με το νερό της Πορταριάς. Χωρίς καμία ενημέρωση, συζήτηση ή προειδοποίηση προς τους κατοίκους, απέκοψαν το χωριό από την πηγή και την ιστορία του. Οι λόγοι είναι γνωστοί.

Μαθήματα (μη) επαναπατρισμού

Αναδημοσίευση από popaganda

Μια καφκική ιστορία. Ο Λεωνίδας Οικονομάκης από τους Social Waste και ο φωτογράφος Βαγγέλης Δασκαλάκης είναι αποκλεισμένοι από τις 16 Μάρτη στον Ισημερινό. Θα περίμενε κανείς ότι η Ελληνική Πολιτεία θα τον βοηθούσε. Και όμως όχι.

Από τις 16 Μάρτη που ο Ισημερινός έκλεισε τα σύνορά του, μαζί με τον φωτογράφο Βαγγέλη Δασκαλάκη, βρισκόμαστε αποκλεισμένοι στη χώρα. Από τις 16 Μάρτη το lockdown εδώ είναι από τα πιο αυστηρά στον κόσμο.

Συγκριτικά, το lockdown της Ελλάδας μοιάζει παιδική χαρά: μετά τις 14.00 απαγορεύεται να κυκλοφορεί κανείς στο δρόμο – και δεν προβλέπονται ούτε sms ούτε υπεύθυνες δηλώσεις. Λεωφορεία, τρένα και άλλα μέσα μεταφοράς απαγορεύονται και δε γίνεται να πας από τον ένα νομό στον άλλο χωρίς ειδική άδεια μετακίνησης. Απαγορεύεται να πάει κάποιος από το αντίστοιχο “Ρέθυμνο” στο αντίστοιχο “Ηράκλειο” δηλαδή- τον περιμένουν μπλόκα της αστυνομίας και του στρατού στα σύνορα των νομών.

Τα αυτοκίνητα επιτρέπεται να κυκλοφορούν αναλόγως με τις πινακίδες τους: Δευτέρα κυκλοφορούν όσες πινακίδες τελειώνουν σε 0 και 1, Τρίτη σε 2 και 3 κ.ο.κ. Επίσης το αεροδρόμιο είναι κλειστό: εντελώς κλειστό, μόνο πτήσεις επαναπατρισμού επιτρέπονται και αυτές είναι σπάνιες. Και όλα αυτά επί δυο μήνες ήδη, και συνεχίζουμε. Επειδή εμείς βρισκόμασταν σε μια κοινότητα της Αμαζονίας προσβάσιμη μόνο από το ποτάμι με κανό, από τις 23 Μάρτη που καταφέραμε να βγούμε από την Αμαζονία είμαστε σε επικοινωνία με την Πρεσβεία της Ελλάδος στη Λίμα του Περού (εδώ δεν έχει), για να επαναπατριστούμε.

Τόσο η Πρεσβεία, όσο και το Υπ.Εξ. αδιαφορούν, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι 50 μέρες αργότερα βρισκόμαστε ακόμα στον Ισημερινό. Μας έδωσαν επίσης την ιδέα ότι α) δεν ήξεραν καν τί να κάνουν για να μας επαναπατρίσουν αφού μας έλεγαν να πάρουμε τηλέφωνο την IBERIA και την KLM για να μας βάλουν σε πτήσεις επαναπατρισμού -ενώ οι εταιρείες μας έλεγαν ότι αυτό το κάνουν μόνο οι πρεσβείες, και β) δεν επιθυμούν καν να μας επαναπατρίσουν, για λόγους που γνωρίζουν οι ίδιοι.

Αυτές τις 50 μέρες όμως, ψάξαμε και μάθαμε πολλά  σχετικά με τους (μη) επαναπατρισμούς. Σας τα παραθέτουμε λοιπόν, με την ευχή να μη σας χρειαστούν ποτέ.

Το χρονικό της περιπέτειας του τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum «Εκείνοι σκοτώνουν τα παιδιά του λαού, εμείς κάνουμε προπέτασμα τα σώματά μας για να ζήσουνε»

Αναδημοσίευση από Efsyn

Εικονογράφηση και βίντεο από kyan

Με αφορμή τον θάνατο του Τούρκου μπασίστα Ιμπραχίμ Γκιοκτσέκ, του τρίτου μέλους του συγκροτήματος που έχασε τη μάχη έπειτα από παρατεταμένη απεργία πείνας, η «Εφ.Συν.» παρουσιάζει μεταφρασμένο ένα εκτενές ρεπορτάζ-χρονικό Τούρκων συντρόφων τους για την άνιση αλλά συγκλονιστική μάχη καλλιτεχνών, δικηγόρων και ακτιβιστών ενάντια στις στοχευμένες διώξεις του καθεστώτος Ερντογάν.

Ο Γκιοκτσέκ κατέληξε έπειτα από 323 μέρες απεργίας πείνας, την οποία σταμάτησε στις 5 Μαΐου, αφού το τουρκικό κράτος δέχθηκε να δώσει άδεια στο εμβληματικό συγκρότημα της τουρκικής Αριστεράς για να παίξει στην Κωνσταντινούπολη.

ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΠΛΑ:
Η ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ Η ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΟΥ
Τι είχε συμβεί;

Δέκα επτά δικηγόροι, μέλη του σωματείου «Ένωση Σύγχρονων Νομικών» (ÇHD) συνελήφθησαν στις 12 Σεπτεμβρίου 2017 και στις 20 Σεπτεμβρίου 2017 εκδόθηκε απόφαση για την κράτησή τους. Μετά από ένα έτος όταν παρουσιάστηκαν στην πρώτη δικάσιμο, αποφασίστηκε να αφεθούν ελεύθεροι (για να δικαστούν). Η έφεση που άσκησε ο εισαγγελέας έγινε δεκτή εντός του Σαββατοκύριακου. Έτσι οκτώ ώρες μετά από την απόφαση να αφεθούν ελεύθεροι, εκδόθηκε ‘απόφαση για την σύλληψή τους’.

Τέσσερες δικηγόροι, μεταξύ αυτών και ο Αϊτάτς Ουνσάλ (Aytaç Ünsal), συνελήφθησαν για δεύτερη φορά, ακριβώς μπροστά από τον Δικηγορικό Σύλλογο Σταμπούλ. Ο Σελτσούκ Κόζαγατσλί (Selçuk Kozağaçlı) συνελήφθη στην αίθουσα δικαστηρίου που πήγε μόνος του και την επομένη εκδόθηκε διαταγή για την κράτησή του.

Η σύνθεση του τριακοστού έβδομου Κακουργιοδικείου Σταμπούλ, στο οποίο πραγματοποιείτο η δίκη άλλαξε και η δίκη συνεχίστηκε με τη νέα σύνθεση που διορίστηκε. Μετά από δύο συνεδριάσεις οι διορισμένοι δικαστές εξέδωσαν απόφαση με την οποία μοίρασαν συνολικά 159 ετών φυλακίσεις.
Η δικηγόρος  Εμπρού Τιμτικ (Ebru Timtik), συνελήφθη μετά από έφοδο στο γραφείο της.
Ο Aytaç Ünsal και η Ebru Timtik πραγματοποιούν απεργία πείνας μέχρι θανάτου, με αίτημα να έχουν δίκαιη δίκη, τόσο οι ίδιοι όσο και οι πελάτες τους.

Julian Assange : αν εκδοθεί στις ΗΠΑ, τότε θα μιλάμε για το τέλος του κράτους – δικαίου στη Δύση

Το follow up αυτής της ιστορίας δεν έχει καθόλου θετική χροιά δυστυχώς.

Θυμηθείτε εδω :

• Wikileaks και Julian Assange – Χρήσιμες πληροφορίες και ιστορικό
• Βίντεο με Αμερικάνους να πυροβολούν Ιρακινούς πολίτες – Ιούλιος 2007

Αναδημοσίευση από το Pressenza

Το περασμένο Μάρτιο, ένας από τους δημοσιογράφους του γαλλικού γραφείου του πρακτορείου μας είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με την Εύα Ζολί, δικηγόρο και πρώην βουλευτή, σχετικά με τις λεπτομέρειες της υπόθεσης Aσάνζ. Η ίδια γνωρίζει προσωπικά τον βασικό πρωταγωνιστή. Μιλήσαμε για το πρόγραμμα ανταλλαγής τους, επιστρέψαμε στην καταδίωξη, τις αποκαλύψεις, τις συνθήκες κράτησης και τη Δίκη του. Αναφερθήκαμε παράλληλα στα ερωτηματικά που προκύπτουν ως προς την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τη δημοκρατία.

Αποκλειστική συνέντευξη στον Ζερόμ Ντυβάλ.

O Τζούλιαν Ασάνζ έγινε γνωστός από τη δημοσιοποίηση των αφόρητων βιαιοπραγιών του αμερικανικού πολέμου και της εισβολής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν -δύο πολέμους που διεξήχθησαν μέσα στα ψέμματα- καθώς και με την δημοσίευση του βίντεο Collateral Murder (τον Απρίλιο του 2010) στο οποίο παρακολουθήσαμε δύο ρεπόρτερς του Reuteurs και πολλούς πολίτες να δέχονται πυροβολισμούς από ένα αμερικανικό ελικόπτερο Απάτσι. Την ίδια χρονιά , η Wikileaks, της οποίας είναι ο ιδρυτής και εκπρόσωπος, διέρρευσε εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτικά και διπλωματικά έγγραφα με αναφορές κυρίως πάνω στα εγκλήματα πολέμου και των βασανιστηρίων που διέπραξε ο αμερικανικός στρατός.

Ο Ασάνζ, με σκοπό να προστατευτεί από τις καταδιώξεις των αμερικανών, κρυμμένες πίσω από ένα σουηδικό ένταλμα σύλληψης για κατηγορίες παραβιάσεων που ανέκαθεν ο ίδιος απέρριπτε, πέρασε επτά χρόνια έγκλειστος στην Πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο όπου είχε καταφύγει τον Ιούνιο του 2012. Η CIA κατασκόπευε τις παραμικρές του κινήσεις, όπως και αυτές των οικείων και των υποστηρικτών του μέσα στην Πρεσβεία, μέσω της Ασφάλειας UC Global. Στις 11 Απριλίου του 2019, ο Πρόεδρος του Εκουαδόρ Lenin Moreno διέκοψε το δικαίωμα ασύλου. Την ίδια μέρα συνελήφθη από την βρετανική αστυνομία και βρίσκεται έκτοτε φυλακισμένος στην φυλακή υψίστης ασφαλείας του Belmarsh. Υπόδικος για κατασκοπεία και άλλα 17 κατηγορητήρια. Σε περίπτωση που η Δικαιοσύνη αποδεχτεί το αίτημα των ΗΠΑ για την έκδοσή του, κινδυνεύει με 175 χρόνια φυλάκισης με όρους μίας άδικης δίκης που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου.

Η πρώην δικαστής Eva Joly, έγινε γνωστή στη διάρκεια της καριέρας της από την ανάκριση πολιτικο-χρηματοοικονομικών φακέλλων όπως αυτών της υπόθεσης Elf, που οδήγησε σε μία τριανταριά κατηγορίες όπως εκείνη του Loik Le Floch-Prigent. Ευρωβουλευτής με τους Οικολόγους Πράσινους τη χρονική περίοδο 2009-2019, σήμερα συνεχίζει να ασκεί λαμπρά το επάγγελμα της δικηγόρου στις δικαστικές αίθουσες του Παρισιού.

Γνωρίζετε τον Ασάνζ αρκετό καιρό, από την περίοδο που ήταν ένας νέος προγραμματιστής και εργαζόσασταν μαζί του στην Ισλανδία πάνω σε ένα σχέδιο μεταμόρφωσης της χώρας αυτής σε παράδεισο της δημοσιογραφίας και της προστασίας και διασφάλισης της πληροφορίας. Κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς αλλυλεγγύης στις 21 Φεβρουαρίου στο Χρηματιστήριο Εργασίας του Παρισιού, κάνατε με τον Ασάνζ κάποιους υπαινιγμούς για ένα αεροσκάφος γεμάτο με πράκτορες του FBI που αποβιβάστηκαν στην Ισλανδία το 2011 με το πρόσχημα ενός πόλεμου πληροφοριών (κυβερνο-πολέμου) ενάντια στην κυβέρνηση. Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα σχετικά με αυτήν την υπόθεση;
Το FBI παρακολουθούσε τον Ασάνζ, οι πράκτορες γνώριζαν ότι βρισκόταν στην Ισλανδία κι έτσι έφτασαν στη χώρα. Είχαν επικοινωνήσει με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Ogmundur Jonasson, λέγοντάς του ότι το πληροφοριακό σύστημα της ισλανδικής κυβέρνησης βρισκόταν σε κίνδυνο και ότι το FBI πρότεινε την βοήθειά του. Ωστόσο ο υπουργός κατάλαβε το τέχνασμα και αρνήθηκε την συνδρομή του FBI. Αυτό πέρασε απαρατήρητο, αλλά η μαρτυρία του υπουργού είναι ακόμα διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Το γεγονός ότι ο Ασάνζ ήταν υπό παρακολούθηση και ότι οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να έχουν το πάνω χέρι είναι ένα γεγονός αποδεδειγμένο.

Ποιους και γιατί ενοχλεί η διεθνιστική αλληλεγγύη της Κούβας;

Ένα κείμενο του Νίκου Μόττα από το Ατεχνώς για την «άτιμη κουβανική αλληλεγγύη»

Η ανάδειξη της Κούβας σε χώρα-πρωταγωνίστρια της διεθνιστικής αλληλεγγύης εν μέσω της πανδημίας της COVID-19 φαίνεται πως ενόχλησε αρκετούς.

Οι εικόνες των κουβανών γιατρών και νοσηλευτών στην Ιταλία και σε άλλες χώρες, όπου βρέθηκαν προκειμένου να συνδράμουν στην καταπολέμηση της πανδημίας, ήταν αρκετές για να ερεθίσουν τα αντικομμουνιστικά ένστικτα όσων βγάζουν σπυριά ακούγοντας τις λέξεις «σοσιαλισμός» και «διεθνιστική αλληλεγγύη».

Βάλθηκαν, λοιπόν, να αποδείξουν ότι η αποστολή κουβανικού ιατρικού προσωπικού σε λαούς που το έχουν ανάγκη δεν είναι πράξη αλληλεγγύης, αλλά κίνηση που εξυπηρετεί ιδιοτελείς οικονομικούς σκοπούς της Κούβας.

Τι λένε με λίγα λόγια; Ότι οι κουβανοί γιατροί και νοσηλευτές που συμμετέχουν σε αποστολές στο εξωτερικό δεν εργάζονται «τζάμπα» (μα είναι δυνατόν;) αλλά πληρώνονται (βρε τους άτιμους!) και μάλιστα το συντριπτικό ποσοστό των χρημάτων αυτών πηγαίνει στα κρατικά ταμεία της Κούβας.

Ενόσω το βραβείο Πούλιντζερ για τα σαϊνια αυτά της δημοσιογραφίας βρίσκεται καθ’ οδόν, επιτρέψτε μας να επισημάνουμε ορισμένα πράγματα:

Θάνατος

Δύσκολες λέξεις έχουν κατακλύσει την ειδησιογραφία και ως εκ τούτου την καθημερινότητά μας εδώ κι ενάμιση μήνα. Ο «θάνατος» και οι «νεκροί» είναι δυο από αυτές που η χριστιανοταλιμπανική μας κοινωνία φοβάται να εκφέρει. Συνήθως ο τόνος επιταχύνει και η ένταση της φωνής χαμηλώνει όταν βγαίνουν από τα χείλη. Σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια χαμηλώνει τόσο πολύ που γίνεται σιωπή.

Προσωπικά έχω αποκτήσει μια περίεργη εξοικείωση γύρω από τέτοιες συζητήσεις. Περίεργη για τους άλλους, για εμένα απελευθερωτική. Σημαντικά γεγονότα στην παιδική κυρίως ηλικία μου με φέρανε δίπλα-δίπλα στην εικόνα ενός νεκρού ανθρώπινου σώματος. Και η εικόνα αυτή δε διαγράφεται, κυρίως όταν το σώμα είναι παιδικό.

Πώς μπορεί μια τέτοια εμπειρία να δράσει με τον καιρό απελευθερωτικά;

Σε εμένα η ανάμνηση αυτή λειτουργεί πλέον ως φάρος που ασταμάτητα υπενθυμίζει πόσο εύκολος είναι ο θάνατος. Πόσο εύκολα μπορεί το κουμπί να σβήσει. Και το σημαντικότερο που κατάλαβα αργότερα, πως η ευκολία αυτή είναι  σχεδόν πάντα* αντιστρόφως ανάλογη με την ύψος της κοινωνικής θέσης.

Έτσι εύκολος είσαι θάνατε; Εύκολα θα σε συζητάω λοιπόν κι εγώ.

Για το κομμένο ρεύμα στη ΒΙΟΜΕ τώρα και για το μετά

Την 1η Απριλίου, εκμεταλλευόμενη την απαγόρευση κυκλοφορίας, η κυβέρνηση έκοψε το ρεύμα στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ.

Υπογράφουμε για την επανασύνδεση εδώ

Παρακάτω αναδημοσιευμένη η ανακοίνωση της συλλογικότητας των εργαζόμενων και δυό σκέψεις από φίλους της σελίδας για το πως οι υποδομές αλληλεγγύης σαν την ΒΙΟΜΕ μπορούν να παράξουν έναν κόσμο που το να ζυγίζεις νεκρούς και κέρδη ή να διαλέγεις ποιές αξίζουν να πεθάνουν και ποιές όχι θα έχουν τη θέση που τους αξίζει: θα είναι προϊστορία.

Κρίσιμες ώρες για τη ζωή του Mumia Abu Jamal

Αναδημοσίευση : Το Περιοδικό

Οι αρχές αρνούνται κάθε πληροφορία ή πρόσβαση στον -61χρονο πλέον- Μαύρο Πάνθηρα, που νοσηλεύεται σε κλοιό ένοπλων Ράμπο.

Ο φυλακισμένος δημοσιογράφος και κάποτε μέλος του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, Mumia Abu-Jamal έχει μεταφερθεί, όπως διαπιστώθηκε πριν από λίγες ώρες ώρες, από την φυλακή όπου κρατείται στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου Schuylkill Medical Center στο Pottsville της Pennsylvania. Οι αρχές δεν ενημέρωσαν κατ” αρχήν τους συγγενείς του Mumia ή κάποιο άλλο κοντινό του πρόσωπο.

Η πολύ στενή του φίλη, Johanna Fernández, δήλωσε ότι έμαθε για την μεταφορά όταν πήγε να τον επισκεφτεί το πρωί της χτεσινής μέρας (Δευτέρα 30 Μάρτη) στην φυλακή,λόγω του ότι ανησύχησε η ίδια ακούγοντας στον τηλέφωνο τον Abu Jamal αρκετά αδύναμο και άρρωστο.

Όπως σημειώνει η ιστοσελίδα Democracy Now! η Fernadez καταγγέλει ότι οι αρχές αρνούνται κάθε πληροφορία στην οικογένεια και τους φίλους του Jamal, ενώ δεν επιτρέπουν και την πρόσβαση στο μέρος που νοσηλεύεται. Ενώ το μόνο που ανεπίσημα έχουν διαρρεύσει είναι ότι ο MAJ υπέστη διαβητικό σοκ και διακομίστηκε εσπευσμένα.

Η Fernadez καταγγέλει επίσης πως τους τελευταίους 3 μήνες ο Abu Jamal παραπονιόταν ότι υποφέρει πολύ έχοντας συμπτώματα δερματικών παθήσεων περιγράφοντας το δέρμα του όπως αυτό ενός ελέφαντα, παρόλα αυτά οι αρχές στην φυλακή δεν βοήθησαν την κατάστασή του καθόλου. Τώρα είτε αφορά την διοίκηση της φυλακής είτε την διοίκηση του νοσοκομείου όπου έχει μεταφερθεί υπάρχει σίγη και άρνηση κάθε πληροφορίας για την κατάσταση της υγείας του.

Με την πλάτη στον τοίχο, μπορεί η κριτική να σπάσει τούβλα;

Πηγή : Για την κυκλοφορία των αγώνων (Σκυά) μέσω Αντιφά Κοζάνης

Α. Ποιος είναι ο στόχος της επίθεσης στις καταλήψεις

Ενώ οι επιχειρήσεις της αστυνομίας ενάντια στους κατειλημμένους χώρους συνεχίζονται, είναι αναγκαίο, αναγκαίο με όρους έκτακτης ανάγκης, δηλαδή με όρους ιστορικής αναγκαιότητας, να συζητήσουμε συλλογικά και να συζητήσουμε πολύ, πάνω σε μερικά κεντρικά ερωτήματα, που μας βάζει η συγκυρία. Το θεμελιώδες ερώτημα, πάνω στο οποίο πρέπει να προβληματιστούμε είναι απλό: ποιος είναι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός του κράτους σήμερα αναφορικά με τους κατειλημμένους χώρους; Δηλαδή γιατί επιτίθεται το κράτος στις καταλήψεις και γιατί αυτό συμβαίνει τη συγκεκριμένη περίοδο.

Αν θέλουμε να κρατήσουμε τα μυαλά μας μέσα στο κεφάλι μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα, ενώ το κρατικό σχέδιο εξελίσσεται, είναι επισφαλής, με την έννοια ότι δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα αυτών των σχεδιασμών. Για παράδειγμα το μείζων ερώτημα κατά τη γνώμη μας είναι αν το κράτος θα περιοριστεί στα κατειλημμένα κτίρια που αφορούν το κέντρο της Αθήνας, και κάποιων επαρχιακών πόλεων, δηλαδή σε καταλήψεις που βρίσκονται μακριά από γειτονιές, ή αν θα τολμήσει μια γενικευμένη επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος: αρχικά με εκκένωση όλων των καταλήψεων και στη συνέχεια με πρεσάρισμα όλων των άλλων δομών (στέκια, κλπ).

Το ερώτημα αυτό είναι κεντρικό στην ανάλυση μας, ωστόσο χρειάζεται βάθος χρόνου για να σχηματίσουμε μια πλήρη εικόνα και να μπορέσουμε να το απαντήσουμε. Αναγκαστικά θα κάνουμε μια υπόθεση εργασίας επισφαλή, βασισμένη ωστόσο σε κάποιες τρέχουσες αντικειμενικές συνθήκες, που υποδεικνύουν ότι η αστυνομική επιχείρηση ενάντια στις καταλήψεις –ελλείψει άλλων μεταβλητών- θα περιοριστεί στο μητροπολιτικό κέντρο και σε ένα-δύο άλλες περιπτώσεις που αφορούν κέντρα επαρχιακών πόλεων.

Για να πούμε την αλήθεια, μια τέτοια διαφοροποίηση δεν είναι ποσοτική: αν παίρνουμε στα σοβαρά, -και εμείς εδώ θα πάρουμε στα σοβαρά-, την φράση που γράφεται και ξαναγράφεται στις προκηρύξεις συντρόφων και συντροφισσών τις τελευταίες τρεις βδομάδες, ότι δηλαδή «οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια τους, αλλά οι κοινωνικές σχέσεις που στεγάζουν και δίνουν την ευκαιρία να ανθίσουν», τότε υπάρχει μια ποιοτική διαφοροποίηση ανάμεσα σε ένα σχεδιασμό που αφορά τα «κεντρικά πολιτικά εγχειρήματα» (όπως π.χ. αυτό της βίλας και της Σκαραμαγκά) και σε ένα σχεδιασμό που αφορά τοπικά εγχειρήματα που είναι ριζωμένα σε διάφορες γειτονιές, δηλαδή σε σχέσεις κατά βάση κοινωνικές (κι όχι τόσο μάξιμουμ πολιτικές).

Δίκη Μάριου Ζέρβα την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου

ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΖΕΡΒΑΣ. ΜΕ ΑΒΑΣΙΜΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΜΑΤ ΚΑΙ ΕΝΩ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ (ΦΩΤΟΦΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ) ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΑΝ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΡΑΣΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΜΠΟΥΑΝ.Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΚΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΤΙΣ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ2012.

Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΥΠΗΡΞΕ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ.

ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΥΤΟ.ΝΕΟΔΜΗΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΔΕΓΛΕΡΗ 4- ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ

‘ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΟΔ 1′

9:00 π.μ. 05 – 12 – 2012

Από : FreeMariosz

Ενημέρωση 5/12/12, ώρα: 14:20 – Αναβλήθηκε η δίκη του Μάριου. Το δικαστήριο έκρινε εαυτόν αναρμόδιο και παραπέμπει σε 3μελές λόγω «κουκουλονόμου». Άρα η δίκη θα γίνει σε απροσδιόριστο χρόνο. Στα θετικά η άρση του όρου της παρουσίας σε αστυνομικό τμήμα κάθε 1η και 16η. Παραμένει η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Στον Κοινωνικό Χώρο για την Ελευθερία Μικρόπολις

Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που αποφασίσαμε να διδάξουμε σχολική ύλη πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ελεύθερα και ωραία και πάνω από όλα γιατί μας αρέσει αυτό που θα κάνουμε!
Αυτή η κίνηση δεν είναι μόνο μία απάντηση αλληλεγγύης στην οικονομική κρίση, αλλά μία προσπάθεια για τη θέσμιση της κοινωνίας που θέλουμε με τη δημιουργία αυτόνομων μη-εμπορευματικών δομών σε όλους τους τομείς της ζωής, συμπεριλαμβανόμενης και της εκπαίδευσης. Μας είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα εγχειρήματα θα προκύψουν μόνο μέσα από την αυτοοργάνωση, έτσι συναντηθήκαμε και… ξεκινάμε!

Ta gamato τελειώσανε… Φτιάξτε το δικό σας (μας) γαμάτο κόσμο!

Όχι αυτόν! Αυτόν τον σιχαθήκαμε… Γιατί; Γιατί μας έκανε «ζώα». Και για τα εισαγωγικά; Γιατί μας έκανε ανώμαλα ζώα… Ζώα με θήραμα τους χρωματιστά χαρτιά…  Αν δεν υπήρχαν εισαγωγικά, τουλάχιστον θα επιστρέφαμε στην προηγούμενη ζωώδη κατάσταση και θα το παίρναμε από την αρχή. Η εξέλιξη όμως, βλέπεις… Γιατί η εξέλιξη; Γιατί είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Καιρός να το νιώσουμε  επιτέλους όλοι και να τελειώνουμε μαζί του (με τον κόσμο τούτο)!