«Είμαι μία από τους «υποκινητές»!», της Λιλιάνας Σαλιάι

«Για αρχή να αυτοσυστηθώ. Είμαι μετανάστρια που ζω και εργάζομαι στην Κρήτη για 17 χρόνια. Εχω ζήσει στο πετσί μου αυτό που περνάνε αυτά τα παιδιά, το να θεωρούμαι παράνομη. Εχω αντιμετωπίσει το ρατσισμό, την καταστολή, την επίθεση και τα παιχνίδια των ΜΜΕ.

Συνεχίζω να βιώνω την εκμετάλλευση και τον αποκλεισμό επειδή «δεν κάθομαι στα αυγά μου», επειδή είμαι μετανάστρια, επειδή είμαι γυναίκα στο χώρο της εργασίας. Συνεχίζω να είμαι, από το ’97, υπό καθεστώς προσωρινής παραμονής, με ατελείωτη αγωνία για το αν θα μπορώ να παραμείνω νόμιμη, να συμπληρώσω ένσημα, παράβολα, εισόδημα και άλλα τόσα εμπόδια που σκοπό έχουν την απονομιμοποίηση.

Παράλληλα με τον αγώνα μου να επιβιώσω στη σκληρή αγορά εργασίας, να μεγαλώσω το παιδί μου, να ανανεώσω την άδεια παραμονής, και την ανάγκη μου για περαιτέρω μόρφωση, ένιωθα έντονη την ανάγκη να κατανοώ την κοινωνική μου θέση και τους τρόπους να διεκδικώ τα δικαιώματά μου. Μια και δεν μπόρεσα να τελειώσω σπουδές στην πατρίδα μου, μπήκα σε ελληνικό πανεπιστήμιο στις Πολιτικές Επιστήμες και τώρα είμαι σε μεταπτυχιακό στην Κοινωνιολογία.

Δεν είμαι οργανωμένη σε κανένα κόμμα ή οργάνωση. Αγωνίζομαι για τα προβλήματα των μεταναστών και έτσι στηρίζω μέχρι τέλους τον αγώνα των απεργών πείνας, όχι από θέση αλληλεγγύης, αλλά επειδή είμαι κομμάτι αυτών των ανθρώπων. Μέσα από την απόγνωσή τους, βάζοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο, βγάζουν και τη δική μου φωνή.

Επιμένουν οι απεργοί πείνας για 9η ημέρα, το ίδιο και η κυβέρνηση του μπατσοκ…

Την 9η ημέρα απεργίας πείνας διανύουν οι μετανάστες που βρίσκονταν την περασμένη εβδομάδα στη Νομική. Κι ενώ τα πρώτα σημάδια της εξάντλησης αρχίζουν να εμφανίζονται στους 237 απεργούς, εκείνοι δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την κινητοποίησή τους μέχρι τέλους.Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της, θέλοντας να δώσει ξεκάθαρο μήνυμα διαφοροποίησης «όπως σημειώνουν κυβερνητικά στελέχη» από τις χιλιάδες (υποτίθεται) νομιμοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν κυρίως την περίοδο 2005-2008.

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, πέντε μέλη της οποίας έχουν κληθεί να καταθέσουν στον εισαγγελέα ως ύποπτοι για την κατηγορία της «παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών» (ήμαρτον), καλεί σε συγκέντρωση έξω από το Εφετείο (Λουκάρεως) αύριο στις 10.00 το πρωί, ενώ στις 18.00 το απόγευμα της ίδιας ημέρας καλεί σε διαδήλωση στη Νομική (Πνευματικό Κέντρο – Ακαδημίας) «για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και την αλληλεγγύη στους 300 απεργούς πείνας».

Κίνηση συλλογής υπογραφών στο Διαδίκτυο έχει ξεκινήσει από αλληλέγγυους, που δηλώνουν συνυπευθυνότητα με τα άτομα που κλήθηκαν να καταθέσουν ως ύποπτοι στον εισαγγελέα.

Στο μεταξύ, ζήτημα έχει ανακύψει με τη μετεγκατάσταση των μεταναστών από το Μέγαρο Υπατία. Οπως όλα δείχνουν, έχει μπει στον «πάγο» προς το παρόν ?αν δεν έχει ματαιωθεί? η μεταφορά τους σε κτίριο της πλ. Κάνιγγος που πληρούσε τις προδιαγραφές για να τους στεγάσει όλους, παρόλο που οι ίδιοι οι μετανάστες είχαν συμφωνήσει στη μετεγκατάσταση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι διαπραγματεύσεις για το συγκεκριμένο κτίριο κόλλησαν στις προϋποθέσεις που ζητούσε ο ιδιοκτήτης προκειμένου να το παραχωρήσει. Οι μετανάστες δείχνουν θετικοί στη μετεγκατάσταση, αρκεί να πάνε σε ένα κτίριο που θα αποτελέσει μόνιμη έδρα τους, ενώ κάνουν λόγο για «εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στο κτίριο της Ηπείρου και Πατησίων».

ΠρέζαTv

«Λαθραίοι» στη Ζωή…

«ΕΑΝ δεν τους πνίξουμε στο Αιγαίο. ΕΑΝ δεν τους δολοφονήσουμε στα σύνορα.  ΕΑΝ δεν τους τσουβαλιάσουμε για πίσω, από εκεί που με τη σημαία του ΝΑΤΟ συμμετέχουμε στις δυνάμεις κατοχής.  ΕΑΝ δεν τους στοιβάξουμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. ΕΑΝ δεν τους βασανίσουμε στα κάθε λογής κρατητήρια-φυλακές. ΕΑΝ δεν τους εξευτελίσουμε μέχρι εξόντωσης…

Τότε μπορούμε να τους βάλουμε να χτίζουν τα σπίτια μας, τις εκκλησίες, τα σχολεία μας, τους δρόμους μας, τις Ολυμπιάδες μας… Να φυλάνε τους γέρους και τα παιδιά μας, να μαζεύουν τα σκουπίδια μας, να καλλιεργούν τα χωράφια μας. Να σκοτώνονται στα γιαπιά, στις σκαλωσιές, στα υπουργεία… Και δεν είναι καν υποχρεωτικό να τους δώσουμε και αυτό το ξεροκόμματο. Μπορούμε απλά, να τους καταγγείλουμε! Γιατί-ω τι κακούργημα!- δεν έχουν χαρτιά, δεν έχουν δικαιώματα. Δεν έχουν δικαίωμα στην ύπαρξη. Ποινικοποιούμε την ίδια τη ζωή!» [ stekichania.gr ]

«Κι όμως, στην συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση, δικαίωμα γι’ αυτούς θεωρείται η δική μας υποχρέωση να τους ασφαλίζουμε. Δεν το κάνουμε παρότι μας υποχρεώνουν οι νόμοι, ενώ και το ίδιο το κράτος δεν μας ελέγχει γιατί δεν τηρούμε τους νόμους. Παρότι εργάζονται για πολλά χρόνια, δεν μπορούν – όχι με δική τους ευθύνη – να συγκεντρώσουν τα ένσημα που πιστοποιούν ότι εργάζονται και κατά συνέπεια δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν αδεια παραμονής. Άρα, σύμφωνα με την λογική του νόμου δεν υπάρχουν. Η δική μας λογική το ίδιο λέει;» [ syspeirosi.wordpress.com]

Για το Άσυλο (είμαστε), του Γιώργου Πήττα

«Και σε παρακαλώ να μη ξεχνάς πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή από την ανοχή μας» (Γιώργος Δουατζής-Πατρίδα των καιρών)

Όταν τα Μέσα «Ενημέρωσης» συντονισμένα παράγουν αλλεπάλληλες πλαστές πραγματικότητες για πολλά και διαφορετικά ζητήματα το κάνουν γιατί γνωρίζουν καλά πως μία τεράστια μερίδα της κοινωνίας , δεν έχει άλλο δίαυλο για να μάθει τι συμβαίνει.

Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε στο απελπιστικό «έτσι είναι, αφού το είπε η τηλεόραση» Μετά, σε αυτό που «λέει η τηλεόραση» έρχονται και προστίθενται ποικίλοι αστέρες και αστερίσκοι ή απλώς κάποια θρύμματα είτε της «δημοσιογραφίας» είτε της επαγγελματικής πολιτικής.

Σχολιάζουν, γουρλώνουν τα μάτια τους, κουνάνε τα κεφάλια τους σαν τις μαριονέτες για να δείξουν στο πόπολο βδελυγμία ή επιδοκιμασία, ανάλογα με τι πρέπει να περάσουν.

Όπως λοιπόν με την αδιανόητη ιστορία της κυρίας Φαίη Μαρί Μάγιερ που αναγορεύθηκε σε τρομοκράτισσα «γιατί έτσι», όπως ο κος Δημοσθένης Παπαδάτος –Αναγνωστόπουλος συνελήφθη περπατώντας στο δρόμο με συνθήκες κινηματογραφικές για να κρατηθεί και να επιχειρηθεί ο εξευτελισμός του, έτσι δημιουργήθηκε και η ιστορία με τους Μετανάστες και το Άσυλο. (…αλήθεια πέρασε από κανενός «αρμόδιου» το μυαλό πως σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης τόσο η κα Μάγιερ όσο και ο κος Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος θα έπαιρναν αποζημίωση και μάλιστα γερή για την κρατική τρομοκρατία που τους ασκήθηκε; )

Μετά τις 3 τα ξημερώματα αποχώρησαν οι 300 απεργοί πείνας από τη Νομική [φωτογραφίες]

Συντεταγμένα, συνοδεία μελών οργανώσεων, οι μετανάστες βγήκαν στις τρεις και μισή από το κτίριο της Νομικής και κινήθηκαν προς την οδό Ακαδημίας, συναντήθηκαν με συγκεντρωμένους αλληλέγγυους και με κοινή πορεία κατέληξαν στο κτίριο της Πατησίων όπου συμφωνήθηκε ότι θα παραμείνουν για 15 ημέρες.

Η παρουσία των κρατικών τρομοκρατών ήταν ισχυρή, αλλά διακριτική. Δεν χρειάστηκε σε καμία περίπτωση η επέμβαση τους.

Οι μετανάστες με τα πράγματά τους στα χέρια, φωνάζοντας συνθήματα έφτασαν μερικά λεπτά πριν τις τέσσερις στο κτίριο που θα τους φιλοξενήσει και ήδη έχουν εγκατασταθεί χωρίς απρόοπτα. Ο περιβόητος «ιδιώτης» και «ιδιοκτήτης του κτιρίου» είναι ο Κωνσταντίνος Ρουτζούνης, ιδιοκτήτης της εταιρείας δημοσκοπήσεων ΚΑΠΠΑ Research.

Για τις φωτογραφίες από την πορεία πατήστε στο 

Πέντε με δέκα χρόνια εργάζονται στην Ελλάδα οι περισσότεροι από τους 250 μετανάστες που βρίσκονται στη Νομική : » Δώστε μας χαρτιά για να φύγουμε»!!

«Είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε νόμιμοι ή να πεθάνουμε. Η αδικία μάς ώθησε ν’ αγωνισθούμε» απαντούν νεαροί Αραβες, απεργοί πείνας. Ολοι τους συμφωνούν ότι μόλις πάρουν χαρτιά στα χέρια τους θα εγκαταλείψουν τη χώρα. Ο 27χρονος Αμπντούλ απ’ το Μαρόκο είναι μάγειρας σε εστιατόριο της Γλυφάδας. Εργάζεται στη χώρα μας επτά χρόνια. Πιστεύει ότι «θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους».

Λέει ότι υπέβαλε δικαιολογητικά το 2005 περιμένοντας τη νομιμοποίησή του: «Πλήρωσα 1.500 ευρώ για ένσημα και έπειτα από τρία χρόνια πήρα απορριπτική απάντηση. Δεν είχα αποδεικτικά στοιχεία πως βρίσκομαι στην Ελλάδα από το 2004. Πού να τα βρω;».

«Γι’ αυτό είμαστε αποφασισμένοι. Φθάνει η εκμετάλλευση τόσων χρόνων. Δουλέψαμε πέντε με δέκα χρόνια. Πληρώνουμε ενοίκια, ένσημα. Δεν μπορούμε ούτε να ταξιδέψουμε».

Ελπίζει ότι με την ενέργειά τους «θα πιέσουμε λίγο. Είναι σκληρός αγώνας. Θα συνεχίσουμε μέχρι να δοθεί άδεια παραμονής. Μιλάμε πέντε γλώσσες ο καθένας. Κι είμαστε θυμωμένοι από τις επιθέσεις των ακροδεξιών».

Ο 28χρονος Μαροκινός Αχμέτ Μανκόρ ήρθε στην Ελλάδα το 2005: «Πούλησε ο πατέρας μου ένα σπίτι. Πήγα αεροπορικώς στην Τουρκία κι από εκεί, πέρασα με βάρκα. Πληρώνοντας 3.000 ευρώ. Απ’ την Αθήνα κατέβηκα στην Κρήτη επειδή υπήρχε δουλειά. Δούλευα σε καΐκι, οικοδομές, στα σφαγεία, σερβιτόρος σε καφετέρια, τώρα είμαι μαραγκός».

«Είμαστε εδώ, είμαστε από δω: Για την Απεργία Πείνας των 300 μεταναστών και τη Δημοκρατία»

Από σήμερα 300 (250 στην Αθήνα και 50 στη Θεσσαλονίκη) μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας διεκδηκώντας κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους τους μετανάστες, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στην κοινή γνώμη, τα πολιτικά κόμματα, την ακαδημαϊκή κοινότητα και -σιγά μην έλλειπαν- τα μέσα μαζικής εξημέρωσης. Το πανεπιστημιακό άσυλο, ο ρόλος του και η υπεράσπιση/καταπάτηση του έρχονται για μια ακόμα φορά στο επίκεντρο της επικαιρότητας, στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των ΜΜΕ να μετατρέψουν το γεγονός σε μια ευκαιρία να ξανανοίξει η κουβέντα για την κατάργησή του. Χωρίς να υποβαθμίζω τη σύνδεση του ασύλου με ευρύτερα κοικωνικά και πολιτικά ζητήματα, πόσο μάλλον τη σημασία της υπεράσπισής του, νομίζω ότι το κεντρικό ζήτημα παραμένει η πράξη και τα αιτήματα των απεργών πείνας. 300 άνθρωποι θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να την κερδίσουν και έχει ενδιαφέρον να δούμε την αντίδραση της ελληνικής «δημοκρατίας» στο συγκεκριμένο γεγονός.

Η εισροή μεταναστών στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια αποτελεί ένα απο τα φαινόμενα που αλλάζει ριζικά την ελληνική κοινωνία, είναι όμως το λιγότερο ανόητο να θεωρούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί μια μέρα ξύπνησαν και αποφάσισαν να έρθουν στην ισχυρή οικονομικά Ελλάδα, στην πασίγνωστα ανοιχτή ελληνική κοιωνία, στην απλόχερη στην παροχή πολιτικού ασύλου και υπηκοότητας/ αδειών παραμονής ελληνική πολιτεία. Είναι κοινός τόπος σε οποιονδήποτε δεν είναι απελπιστικά κοντόφθαλμος, ότι το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ελλάδα είναι αποτέλεσμα κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων που κατά πολύ υπερβαίνουν τα σύνορα (κάποιοι τα θεωρούμε και πληγές) της χώρας. Είναι η δυναμική της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, είναι οι πολιτικο-στρατιωτικές επεμβάσεις των «αναπτυγμένων χωρών», είναι η βαρβαρότητα καθεστώτων που -αν δεν ενισχύθηκαν από αυτόν- ανέχτηκε ο Δυτικός κόσμος, είναι η διάλυση του περιβάλλοντος, είναι η καθημερινή μάχη για επιβίωση και οι άθλιες συνθήκες της όταν αυτή επιτυγχάνεται -αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων παραμέτρων και άλλων πολλών-  που οδηγούν όλους αυτούς τους ανθρώπους στα χέρια εμπόρων ζωής στην προσπάθεια, όχι για μια καλύτερη ζωή αλλά στην προσπάθεια απλά για ζωή.

Στη Νομική Αθηνών, εν μέσω αντιδράσεων, οι 300 μετανάστες που ξεκίνησαν απεργία πείνας

Προχθες, Κυριακή, περίπου 250 μετανάστες ήρθαν από την Κρήτη, προκειμένου να συμμετάσχουν στην πανελλαδική απεργία πείνας μαζί με άλλους 50 μετανάστες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Πριν ακόμη ξεκινήσει η απεργία, ποικίλες αντιδράσεις είδαν το φως της δημοσιότητας.

«Ρατσιστικές και ακροδεξιές, εντελώς ανυπόστατες, μέχρι ανοησίας» χαρακτηρίζουν οι αλληλέγγυοι στην πανελλαδική απεργία πείνας των μεταναστών, τις δηλώσεις και τα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για ζημιές στο χώρο όπου στεγάζονται οι απεργοί στη Νομική Αθήνας, για παρακώλυση των μαθημάτων και της εξεταστικής της σχολής, για εισβολή των μεταναστών στο κτίριο, καθώς και για κίνδυνο στην υγεία των φοιτητών.

Φοιτητικές παρατάξεις, πολιτικά κόμματα και Μέσα ξεκίνησαν συζήτηση για την κατάσταση που επικρατεί στο κτίριο, αλλά και για την όλη πρωτοβουλία.

Γιώργος Τσαρουχάς : Άλλο ένα έγκλημα της Χούντας – του Δημήτρη Τζανακάκη

Ο Γιώργος Τσαρουχάς ήταν βουλευτής της ΕΔΑ και ένας από τους πρωτεργάτες του αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών.

Πέθανε κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων,μετά τη σύλληψή του, στις 9 Μαΐου του 1968.

Ο Γιώργος Τσαρουχάς γεννήθηκε το 1912 στην περιοχή της Αδριανούπολης και το 1924,μετά την Μικρασιατική Καταστροφή,εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο χωριό Δρυινοχώρι,κοντά στην Καρπερή Σερρών. Γράφτηκε στην Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης, από όπου όμως αποβλήθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, για ένα χρόνο ,εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης και για τη συμμέτοχη του στο ΚΚΕ.Μετά την λήξη της αποβολής του,πήρε μεταγραφή στην Νομική Αθηνών,από όπου αποφοίτησε.Πήρε μέρος στον πόλεμο του ’40 ως εθελοντής, κατά τη διάρκεια της κατοχής έγινε γραμματέας του ΕΑΜ Ανατολικής Μακεδονίας και μετά την απελευθέρωση διορίστηκε νομάρχης Καβάλας. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου συνελήφθη, καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση από τα Έκτακτα Στρατοδικεία της εποχής και εξορίστηκε στη Γυάρο. Αφέθηκε ελεύθερος το 1951, συνελήφθη όμως ξανά δύο χρόνια αργότερα και εξορίστηκε εκ νέου, αυτή τη φορά στον Αη Στράτη. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος το 1961 και αφού μετέβη στη Μόσχα για να υποβληθεί σε θεραπεία στο μάτι (όπου είχε μόνιμο πρόβλημα), επέστρεψε στην Ελλάδα και στις εκλογές του 1961 εκλέχτηκε βουλευτής με την ΕΔΑ.

Για τη συνέχεια πατήστε στο